Sedewakantyzm
pogląd, że część oficjalnych papieży nimi nie jest / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Sedewakantyzm?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Sedewakantyzm (od łac. sede vacante – „przy nieobsadzonej stolicy” lub „przy pustym tronie”) – hipoteza teologiczna, według której wszystkie osoby, które zasiadają na tronie papieskim od czasu śmierci Papieża Piusa XII w 1958 roku, są antypapieżami. Istnieją także nieco starsze sedewakantystyczne opinie teologiczne, sięgające XIX wieku.
Zgodnie z doktryną sedewakantyzmu, wraz ze śmiercią ostatniego katolickiego papieża Piusa XII - dnia 9 października 1958 roku - Kościół Rzymski został ostatecznie przejęty przez masonerię, zaś Rzym dokonując apostazji przestał być stolicą świata chrześcijańskiego. Swoją tezę sedewakantyści opierają na mistycznej wizji Papieża Leona XIII z roku 1884 oraz wizjach mistyków chrześcijańskich XVI-XX wieku, które przepowiadały powszechną apostazję, zgorszenie i upadek papiestwa, duchowieństwa oraz wiernych.
Sedewakantyzm jest jednym z ruchów, które powstały na skutek niezgody części duchowieństwa katolickiego na postanowienia Soboru Watykańskiego II. Zdaniem zwolenników doktryny sedewakantyzmu, soborowi i posoborowi papieże, ze względu na błędy i herezje, które głosili, zanim zostali wybrani na ten urząd, nie mogli go objąć, gdyż jako heretycy znajdowali się poza Kościołem.
Kościół Rzymski po śmierci Papieża Piusa XII w 1958 roku jest nazywany przez samych sedewakantystów Antykościołem Antychrysta. Uznają oni, że zarządzany przez masonerię Watykan jest miejscem, skąd Antychryst rozpocznie swoje panowanie na Ziemi.