Seria Lymana
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Seria Lymana – seria linii widmowych emitowanych przez atomy wodoru. Linie tej serii powstają, kiedy elektron w atomie wodoru przechodzi ze stanu o głównej liczbie kwantowej n > 1 do stanu n = 1 (tzn. kiedy elektron przechodzi z wyższej powłoki na powłokę 1) (seria K)[1][2]. Nazwa pochodzi od jej pierwszego badacza, Theodore'a Lymana[2].
|
Ten artykuł od 2021-03 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. |
Długości fal pierwszej linii serii, zwanej linią Lymana α jest równa 121,57 nm (jest ona czasem nazywana promieniowaniem Lyman-α), a granicą serii jest 91,18 nm, wszystkie linie serii leżą w dalekim nadfiolecie.
Inne serie widmowe w atomie wodoru to: