Sole podwójne
sól zawierająca więcej niż jeden rodzaj kationu lub anionu / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Sole podwójne – sole mające w swojej strukturze przynajmniej dwa różne kationy bądź aniony. Powstają przez połączenie przynajmniej dwóch cząsteczek różnych soli prostych, które po wspólnej krystalizacji z roztworu wykazują odmienną od nich budowę sieci krystalicznej. Ulegają one jednak dysocjacji na proste jony składowe (w taki sam sposób jakby dysocjowały niezwiązane ze sobą sole proste), np. sól Mohra będzie dysocjowała według równania[1]:
- FeSO
4·(NH
4)
2SO
4·6H
2O ⇄ Fe2+
+ 2NH+
4 + 2SO2−
4 + 6H
2O
To odróżnia sole podwójne od soli kompleksowych[2], które dysocjują tworząc stabilne jony kompleksowe[1]. Solami podwójnymi mogą być sole organiczne, sole nieorganiczne oraz sole mieszane. Przykładem podwójnej soli mieszanej jest zieleń paryska (3Cu(AsO
2)
3·Cu(CH
3COO)
2)[3], natomiast dużą grupę podwójnych soli nieorganicznych stanowią ałuny o ogólnym wzorze M+
M3+
(A)2−
2·12H
2O (M – kation metalu, A – anion), np. ałun potasowy (KAl(SO
4)
2·12H
2O)[4]. Czasem wyróżnia się także m.in. sole potrójne, których przykładami są polihalit (2CaSO
4·MgSO
4·K
2SO
4·2H
2O) i etryngit (3CaO·Al
2O
3·3CaSO
4·32H
2O)[5].