Solko van den Bergh
holenderski strzelec sportowy / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Solko Johannes van den Bergh (ur. 4 czerwca 1854, Haga, zm. 25 grudnia 1916, Haga) – holenderski strzelec, medalista olimpijski.
Data i miejsce urodzenia |
4 czerwca 1854 | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci |
25 grudnia 1916 | |||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||
|
Urodził się w Hadze. Studiował prawo; z zawodu był notariuszem. Był prezesem miejscowego klubu strzeleckiego Oranje Nassau. Organizował liczne turnieje strzeleckie na terenie Holandii. W 1897, wraz ze swoim przyjacielem Henrikiem Sillemem oraz Francuzem François Monodem, zorganizowali pierwsze mistrzostwa świata (ówczesna nazwa: międzynarodowe spotkania strzeleckie). Odbyły się one w Lyonie[1].
Brał udział w Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1900. Został sklasyfikowany w pięciu konkurencjach indywidualnych i dwóch drużynowych. Najlepsze rezultaty osiągnął w strzelaniu z pistoletu dowolnego, w którym zajął 18. miejsce w zawodach indywidualnych i trzecie w drużynowych, które dały mu brązowy medal.
Zawody w Paryżu były również traktowane jako mistrzostwa świata, więc van den Bergh jest formalnie także brązowym medalistą mistrzostw globu. Poza tym nigdy nie zdobywał medali na globalnych czempionatach[2].
Jego syn Gerard, również był strzelcem sportowym (był medalistą mistrzostw świata i uczestnikiem igrzysk olimpijskich). Startował też w Paryżu w 1900, jednak były to zawody dla początkujących strzelców (nie wlicza się ich do programu igrzysk olimpijskich w Paryżu).