Spółka cicha
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Spółka cicha – forma działalności gospodarczej, która w przeszłości była uregulowana przepisami kodeksu handlowego z 27 czerwca 1934, ale wprowadzenie w życie kodeksu cywilnego z roku 1964 regulacje te uchyliło. Oznacza to, że osoby tworzące spółki ciche stosować się muszą do tzw. przepisów ogólnych, które siłą rzeczy nie są w stanie odnieść się do szczególnych przypadków, mogących zajść w takich spółkach. Umowa spółki cichej, będąca umową o wspólne przedsięwzięcie[1] - jest przykładem umowy nienazwanej, to znaczy takiej, której specyfika odbiega nieco od skodyfikowanych w prawie umów, ale nie posiada szczegółowych regulacji. Inne przykłady umów nienazwanych to umowa franchisingowa albo umowa know-how. Zazwyczaj umowy nienazwane po pewnym czasie znajdują swoje umocowanie prawne (tak było w Polsce np. z leasingiem), w przypadku spółek cichych stało się jednak odwrotnie: umocowania te zostały zlikwidowane.