Stanisław Sędziwój Czarnkowski
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Stanisław Sędziwój Czarnkowski herbu Nałęcz III (ur. 1526, zm. 1602) – referendarz koronny w latach 1567–1576, marszałek sejmu Korony Królestwa Polskiego od 10 stycznia do 12 sierpnia 1569, dworzanin konny Zygmunta Augusta w 1558 roku, sekretarz królewski w 1558 roku, starosta drahimski w latach 1566[1]-1576, starosta inowłodzki w latach 1570–1576 starosta płocki w latach 1570–1576, koadiutor arcybiskupa gnieźnieńskiego w 1575 roku, komandor joannitów poznańskich w latach 1567–1576[2].
|
Ten artykuł od 2008-10 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. |
Nałęcz III | |
Rodzina | |
---|---|
Data urodzenia | |
Data śmierci | |
Dzieci |
Ojciec Adama Czarnkowskiego.
Poseł na sejm lubelski 1566 roku, sejm piotrkowski 1567 roku z województwa poznańskiego[3]. Poseł na sejm lubelski 1569 roku z województwa kaliskiego[4]. Jako przedstawiciel Korony Królestwa Polskiego podpisał akt unii lubelskiej 1569 roku[5]. Poseł na sejm 1570 roku, sejm 1572 roku z województwa poznańskiego[6].
Był świadkiem śmierci króla Zygmunta Augusta w Knyszynie dnia 7 lipca 1572 roku. Poseł na sejm koronacyjny 1574 roku z województwa poznańskiego[7]. Poseł na sejm konwokacyjny 1574 roku, sejm 1581 roku, z województw kaliskiego i poznańskiego[8]. W 1575 roku podpisał elekcję Maksymiliana II Habsburga[9]. Poseł na sejm 1578 roku, sejm 1582 roku, sejm 1585 roku z województwa poznańskiego[10]. Poseł na sejm konwokacyjny 1587 roku z województw kaliskiego i poznańskiego[11].
W 1587 roku podpisał elekcję Maksymiliana III Habsburga[12].