Stanisław Szelągowski
polski lekarz, taternik, alpinista, turysta, działacz Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego PTT / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Stanisław Szelągowski?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Stanisław Szelągowski (ur. 7 kwietnia 1884 w Antonowie koło Łomży[1], zm. 15 września 1953 w Brzezinach) – polski lekarz, taternik, alpinista, turysta, działacz Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego (PTT).
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Zawód, zajęcie |
W Rosji skończył studia medyczne i tam jako lekarz wojskowy przeżył I wojnę światową. W 1919 wrócił do Polski. Osiadł w Brzezinach w województwie łódzkim i tam żył do śmierci. Prowadził rozległą zawodową praktykę lekarską.
Już jako dorosły człowiek zetknął się z górami i turystyką górską. Ok. 1925 wstąpił do PTT i rozpoczął wspinanie się po górach, głównie w Polsce. Zdobył większość szczytów tatrzańskich, ale także kilka szczytów alpejskich. W 1929, pod wrażeniem śmierci Mieczysława Świerza (zginął na zachodniej ścianie Kościelca 5 sierpnia 1929 w wieku 38 lat) swoim darem pieniężnym zapoczątkował Fundusz Uczczenia Pamięci M. Świerza, przekształcony wkrótce w Fundusz Alpinistyczny im. M. Świerza, dzięki któremu było możliwe bezpieczne zorganizowanie kilku wypraw alpinistycznych.
Interesował się topografią i nazewnictwem tatrzańskim oraz ideologią alpinizmu. Był propagatorem ochrony przyrody górskiej.
Dostrzegalny jest jego wkład w rozwój łódzkiego taternictwa. Od 1931 włączył się w działalność organizacyjną Łódzkiego Oddziału PTT. Był członkiem sądu honorowego, członkiem zarządu, wiceprezesem, a w latach 1937–1939 prezesem oddziału PTT w Łodzi.
Od 1929 r. był członkiem Sekcji Turystycznej Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego a potem Klubu Wysokogórskiego Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego, wiceprezesem Koła Taterników Łodzian w latach 1935-1939[2].
Po wojnie w życie organizacyjne już się nie włączał, ale turystykę czynnie nadal uprawiał.
- Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.brak strony w książce
- Janusz Umiński Ważniejsze rocznice przypadające w roku 1913. O czym warto wiedzieć, "Gościniec Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego" Kwartalnik nr 4(42)/2012 s. 88
- Słownik biograficzny łódzkich działaczy krajoznawstwa i turystyki, praca zbiorowa pod redakcją Jacka Ciesielskiego, Łódź 1985, Polskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze Zarząd Wojewódzki w Łodzi, Komisja Historyczna.
- Lechosław Fularski, 130 lat TT – PTT – PTTK Zarys historii Oddziału Łódzkiego Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego, Łódź 2003; wyd. II 2010, ISBN 978-83-86699-64-3.
- Seweryn Goszczyński, Pierwsi Łódzcy Taternicy i ich organizacje (z internetu: Łódzki Klub Wysokogórski. Opowiadania , dostęp 19 lipca 2016).
- Janusz Umiński Ważniejsze rocznice przypadające w roku 1913. O czym warto wiedzieć, "Gościniec Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego" Kwartalnik nr 4(42)/2012 s. 88 ISSN 1642-0853.