Statut albertyński
włoski akt prawny / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Statut albertyński?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Statut albertyński[1] (wł. Statuto Albertino[2]) – akt prawny o charakterze konstytucji, obowiązujący w Królestwie Sardynii od momentu promulgowania przez króla Karola Alberta 4 marca 1848 roku. Gdy zapoczątkowany został proces zjednoczenia ziem włoskich (wł. Risorgimento) obowiązywanie Statutu rozszerzano na kolejne terytoria współtworzące nowy organizm państwowy, aż wreszcie akt został oficjalnie uznany za ustawę zasadniczą proklamowanego 17 marca 1861 roku Królestwa Włoch. Dzięki temu Statut albertyński stał się de facto pierwszą włoską konstytucją i odegrał znaczącą rolę w kształtowaniu systemu konstytucyjnego Włoch – miał istotny wpływ na postać uchwalonej w 1947 roku, będącej jego bezpośrednim następcą Konstytucji Republiki Włoskiej. Współcześnie jest uważany za jeden z najistotniejszych historycznych aktów prawnych wydanych na terytorium Włoch[3].
Tytuł poprzedni |
Statut Fundamentalny Królestwa Sardynii |
---|---|
Państwo | |
Data wydania |
4 marca 1848 |
Miejsce publikacji | |
Data wejścia w życie |
4 marca 1848 |
Rodzaj aktu | |
Przedmiot regulacji |
ustrój monarchii konstytucyjnej we Włoszech |
Status |
nieobowiązujący |
Utrata mocy obowiązującej z dniem |
1 stycznia 1948 |
Zastrzeżenia dotyczące pojęć prawnych |