Statystyka Fermiego-Diraca
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Statystyka Fermiego-Diraca – statystyka dotycząca fermionów – cząstek o spinie połówkowym, które obowiązuje zakaz Pauliego. Zgodnie z zakazem Pauliego w danym stanie kwantowym nie może znajdować się więcej niż jeden fermion. Statystyka Fermiego-Diraca oparta jest również na założeniu nierozróżnialności cząstek[1].
Ten artykuł od 2012-06 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Jego nazwa rozkładu pochodzi nazwisk fizyków Enrica Fermiego-Paula Diraca, którzy niezależnie od siebie wyprowadzili tę zależność w 1926 roku[2][3].
Zgodnie z rozkładem Fermiego-Diraca średnia liczba cząstek w niezdegenerowanym stanie energetycznym dana jest przez
gdzie:
- – energia tego stanu,
- – potencjał chemiczny,
- – stała Boltzmanna,
- – temperatura bezwzględna (w skali Kelvina).