Stefan Kraft
austriacki skoczek narciarski / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Stefan Kraft?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Stefan Kraft (ur. 13 maja 1993 w Schwarzach im Pongau) – austriacki skoczek narciarski, reprezentant klubu SV Schwarzach. Drużynowy złoty medalista Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2022. Indywidualny mistrz świata z normalnej i dużej skoczni z 2017 oraz z dużej skoczni z 2021, a także brązowy medalista na skoczni normalnej z 2015 i 2019, pięciokrotny srebrny oraz trzykrotny brązowy medalista w konkursach drużynowych MŚ w latach 2015–2023. Indywidualny mistrz świata w lotach narciarskich z 2024 oraz brązowy medalista z 2016 i 2022, drużynowy srebrny medalista z 2024 i brązowy z 2022. Czterokrotny medalista mistrzostw świata juniorów. Triumfator Pucharu Świata w sezonach 2016/2017 i 2019/2020, drugi zawodnik klasyfikacji generalnej PŚ w sezonach 2018/2019 i 2022/2023, trzeci w sezonie 2014/2015. Zwycięzca 63. Turnieju Czterech Skoczni, Raw Air 2017, 2022 i 2024, turnieju Planica 7 oraz Pucharu Świata w lotach 2016/2017, 2019/2020 i 2022/2023. Medalista mistrzostw kraju. Od 18 marca 2017 rekordzista świata w długości skoku narciarskiego (253,5 m).
Stefan Kraft ze srebrnym medalem Mistrzostw Świata w Narciarstwie Klasycznym Seefeld 2019 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Data i miejsce urodzenia | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Klub |
SV Schwarzach | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Wzrost | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Debiut w PŚ |
6 stycznia 2012 w Bischofshofen (54. miejsce) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pierwsze punkty w PŚ |
4 stycznia 2013 w Innsbrucku (23. miejsce) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pierwsze podium w PŚ |
6 stycznia 2013 w Bischofshofen (3. miejsce) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pierwsze zwycięstwo w PŚ |
29 grudnia 2014 w Oberstdorfie | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Rekord życiowy |
253,5 m na Vikersundbakken w Vikersund | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Inne nagrody | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Odznaczenia | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Strona internetowa |
Początki
W styczniu 2009 zadebiutował w zawodach FIS Cup. W konkursach w Eisenerz nie udało mu się znaleźć wśród 30 najlepszych zawodników[4]. W kolejnym sezonie zdobył pierwsze punkty FIS Cup, trzykrotnie zajmując w nich miejsca w czołowej dziesiątce – kolejno 10. w sierpniu 2009 w Oberwiesenthal, 9. w styczniu 2010 w Lauscha i 10. w lutym w Villach[5].
Lata 2010–2012
W sezonie 2010/2011 po dobrych występach w zawodach Alpen Cup znalazł się w kadrze austriackiej na Mistrzostwa Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2011 w Otepää. W zawodach indywidualnych zdobył srebrny medal, przegrywając jedynie z Władimirem Zografskim, a w konkursie drużynowym zwyciężył. Po zakończeniu MŚJ po raz pierwszy w karierze wystartował w konkursie Pucharu Kontynentalnego. W debiucie w Brotterode odniósł zwycięstwo. W dalszej części sezonu jeszcze dwukrotnie zajmował miejsca w najlepszej dziesiątce Pucharu Kontynentalnego[6].
W sezonie 2011/2012 Kraft startował głównie w Pucharze Kontynentalnym. Czterokrotnie (w tym raz latem) zajmował miejsca na podium[7]. W klasyfikacji generalnej zimowej części cyklu zajął 13. pozycję[8]. W październiku 2011 zadebiutował w zawodach Letniego Grand Prix, zajmując 29. miejsce w Hinzenbach. W styczniu 2012 został zgłoszony do zawodów Pucharu Świata rozgrywanych w Austrii. W Innsbrucku odpadł w kwalifikacjach, a w Bischofshofen, gdzie kwalifikacje się nie odbyły, zajął 54. pozycję. Wystąpił w Mistrzostwach Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2012. Indywidualnie zajął 7. miejsce, a w drużynie zdobył brązowy medal[7].
Sezon 2012/2013
W sezonie 2012/2013 znalazł się w kadrze A reprezentacji Austrii w skokach narciarskich[9]. Zwyciężył w trzech pierwszych konkursach zimowej części Pucharu Kontynentalnego: w Ałmaty i Engelbergu[10]. Po raz drugi z rzędu został zgłoszony do startu w Pucharze Świata w austriackiej części Turnieju Czterech Skoczni. 4 stycznia 2013 w zawodach w Innsbrucku po raz pierwszy zdobył punkty Pucharu Świata, zajmując 23. miejsce[11]. Dwa dni później stanął na trzecim stopniu podium w kończących 61. Turniej Czterech Skoczni zawodach w Bischofshofen[12]. 8 stycznia podczas kwalifikacji do zawodów w Wiśle skoczył 139 metrów, tym samym bijąc poprzedni rekord skoczni im. Adama Małysza o 1,5 metra[13].
Na Mistrzostwach Świata Juniorów 2013 w Libercu zdobył brązowy medal w konkursie indywidualnym[14], a w drużynie zajął 4. miejsce. W lutym wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2013, zajmując indywidualnie miejsca 33. (skocznia normalna) i 23. (skocznia duża). W marcowych zawodach Pucharu Świata najwyżej sklasyfikowany był na 6. pozycji w Kuopio[10]. Cały sezon zakończył na 31. miejscu z 202 punktami[15].
Sezon 2013/2014
Przez cały sezon zimowy 2013/2014 Kraft startował w Pucharze Świata, początkowo zajmując głównie miejsca w drugiej i trzeciej dziesiątce. Najwyższą pozycją, na jakiej ukończył zawody do końca stycznia była 12., zajęta dwukrotnie: w Engelbergu i Innsbrucku. W drugiej połowie sezonu zaczął osiągać lepsze wyniki. 2 lutego w Willingen zajął 7. miejsce, w 4 kolejnych konkursach cyklu również zajmował miejsca w pierwszej dziesiątce. 28 lutego 2014 zajął 2. pozycję w zawodach w Lahti, po raz drugi w karierze stając na podium konkursu indywidualnego Pucharu Świata. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2014, zajmując 11. miejsce[16]. W klasyfikacji generalnej sezonu 2013/2014 Pucharu Świata Kraft znalazł się na 10. miejscu z 539 punktami[15].
Sezon 2014/2015
W Letnim Grand Prix 2014 dwukrotnie zajmował 7. miejsce[17]. Na Mistrzostwach Austrii 2014 zdobył złoty medal na skoczni dużej i srebrny na normalnej[18].
Sezon 2014/2015 Pucharu Świata rozpoczął od 2. miejsca w Klingenthal. W kilku grudniowych zawodach cyklu zajmował pozycje w pierwszej dziesiątce, w połowie miesiąca w Niżnym Tagile po raz kolejny stając na podium[17]. 29 grudnia 2014 w Oberstdorfie w zawodach otwierających 63. Turniej Czterech Skoczni odniósł pierwsze w karierze zwycięstwo w Pucharze Świata[19]. W Garmisch-Partenkirchen był 6., a w Innsbrucku 2.[17], w trakcie zawodów ustanawiając nowy rekord skoczni Bergisel (137 metrów)[20]. 6 stycznia 2015 podczas zawodów w Bischofshofen uplasował się na 3. miejscu i został zwycięzcą 63. Turnieju Czterech Skoczni, wyprzedzając Michaela Hayböcka i Petera Prevca[21].
Rozpoczętą w Innsbrucku serię miejsc na podium kontynuował w styczniu, zajmując 2. miejsce w Tauplitz, 1. w Wiśle i ponownie 2. w Zakopanem i Sapporo. Lutowe zawody Pucharu Świata kończył w pierwszej dziesiątce, w tym na 2. miejscu w Titisee-Neustadt. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2015. Indywidualnie zdobył brązowy medal na skoczni normalnej, a na dużej zajął 5. pozycję, zdobył też srebro w drużynie męskiej, a w mieszanej był 4. Po zakończeniu mistrzostw zwyciężył w zawodach Pucharu Świata w Lahti. Stawał też na trzecim stopniu podium konkursów cyklu w Kuopio i Planicy[17]. Sezon zakończył na 3. miejscu w klasyfikacji generalnej z 1578 punktami[15].
Sezon 2015/2016
We wrześniu 2015 zwyciężył oraz zajął 2. miejsce w zawodach Letniego Grand Prix w Ałmaty[22]. Na Mistrzostwach Austrii 2015 indywidualnie zdobył złoty medal na skoczni normalnej i srebrny na dużej. W konkursie drużynowym, reprezentując Salzburg, zajął 3. miejsce[18].
W Pucharze Świata 2015/2016 w pierwszych tygodniach zajmował głównie miejsca w najlepszej dziesiątce, nie stając jednak na podium. Do połowy stycznia najlepszym indywidualnym wynikiem Krafta była 4. pozycja, zajęta trzykrotnie. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2016, zdobywając brązowy medal zarówno w zawodach indywidualnych, jak i drużynowych. Po ich zakończeniu w Zakopanem odniósł jedyne w sezonie zwycięstwo w konkursie Pucharu Świata[22].
W lutym 2016 trzykrotnie stawał na podium indywidualnych zawodów Pucharu Świata. W Trondheim był drugi, w Vikersund również zajął 2. pozycję, zaś w Kuopio ukończył zawody na 3. miejscu. W pozostałych konkursach plasował się głównie w pierwszej dziesiątce. Gorsze wyniki osiągał w zawodach marcowych, najwyżej sklasyfikowanym będąc na 10. pozycji[22]. Sezon ukończył na 6. miejscu w Pucharze Świata z 1006 punktami[15].
Sezon 2016/2017
Dwukrotnie stał na podium zawodów Letniego Grand Prix 2016: był 3. w Courchevel i 2. w Hinterzarten. W pozostałych konkursach, w których wystąpił, zajmował miejsca w pierwszej dziesiątce[23]. W klasyfikacji generalnej cyklu zajął 4. pozycję[24]. Na Mistrzostwach Austrii 2016 zdobył 3 srebrne medale: indywidualnie na skoczniach normalnej i dużej oraz w konkursie drużynowym[18].
Od początku sezonu 2016/2017 Pucharu Świata Kraft zajmował miejsca w najlepszej dziesiątce. W pierwszych tygodniach stawał na trzecim stopniu podium w Klingenthal, Lillehammer i Engelbergu. Zwyciężył w rozpoczynających 65. Turniej Czterech Skoczni zawodach w Oberstdorfie, a w Garmisch-Partenkirchen zajął 3. miejsce[23]. Przed austriackimi konkursami turnieju zajmował w nim drugą pozycję w klasyfikacji generalnej z niewielką stratą do prowadzącego Kamila Stocha[25]. Uzyskał w nich jednak najgorsze w sezonie wyniki (18. i 25. miejsce)[23] i ostatecznie w turnieju znalazł się na 6. miejscu[15]. W kolejnych styczniowych zawodach zajmował między innymi drugie miejsca w Wiśle i Willingen. W lutym dwukrotnie zwyciężył w zawodach lotów narciarskich w Oberstdorfie, dwa razy był trzeci w Sapporo, a także zajął 1. miejsce na skoczni dużej i 2. na normalnej w próbie przedolimpijskiej w Pjongczangu[23].
W indywidualnych zawodach na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2017 zdobył złoty medal zarówno na skoczni normalnej, jak i na dużej. Również konkursy drużynowe ukończył na medalowych pozycjach: w mieszanym zajął drugie, a w męskim trzecie miejsce[23]. 12 marca 2017 odniósł zwycięstwo w konkursie Pucharu Świata w Oslo i zmienił Kamila Stocha na pozycji lidera cyklu PŚ[26]. W kolejnych zawodach, w Trondheim, również zajął 1. miejsce[23]. 18 marca 2017 podczas konkursu drużynowego na Vikersundbakken ustanowił nowy rekord świata w długości skoku narciarskiego (253,5 metra)[27]. Indywidualnie dzień później zajął 5. miejsce, przerywając tym samym serię 9 pozycji na podium w PŚ[23]. Wynik ten wystarczył jednak Kraftowi do zwycięstwa w 1. edycji Raw Air[28]. Wygrał również dwa ostatnie w sezonie konkursy indywidualne Pucharu Świata rozgrywane w Planicy[23]. Ostatecznie odniósł zwycięstwo w całym cyklu, zdobywając 1665 punktów, o 141 więcej od drugiego Stocha, i o 464 więcej niż trzeci Daniel-André Tande[15].
Sezon 2017/2018
W Letnim Grand Prix 2017 trzykrotnie zajmował miejsca w pierwszej dziesiątce[29]. Na Mistrzostwach Austrii 2017 zdobył srebrny medal na skoczni normalnej i brązowy na skoczni dużej[18].
Sezon 2017/2018 Pucharu Świata rozpoczął od 3. miejsca w Wiśle. W rozgrywanych w grudniu 2017 i styczniu 2018 zawodach cyklu zajmował głównie miejsca w pierwszej i drugiej dziesiątce. Dwukrotnie w tym okresie stawał na podium w zawodach indywidualnych: zajął 3. pozycję 3 grudnia w Niżnym Tagile oraz 17 grudnia w Engelbergu. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2018, zajmując 4. miejsce indywidualnie i 5. w drużynie[29].
Wystartował na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2018. Indywidualnie zajął 13. miejsce na skoczni normalnej i 18. na dużej, a konkurs drużynowy ukończył na 4. pozycji. W marcowych zawodach Pucharu Świata osiągnął lepsze wyniki niż we wcześniejszym okresie, w siedmiu startach pięciokrotnie stając na podium. Zajął 3. miejsce w Lahti, a następnie 2. w zaliczanych do Raw Air 2018 konkursach w Oslo i Trondheim. Na zakończenie sezonu zajął 3. i 2. miejsce w Planicy[29]. W klasyfikacji generalnej cyklu znalazł się na 4. lokacie z 881 punktami[15].
Sezon 2018/2019
W Letnim Grand Prix 2018 dwukrotnie zajmował miejsca w pierwszej dziesiątce. Sezon 2018/2019 Pucharu Świata rozpoczął od 21. lokaty w Wiśle. Po raz pierwszy na podium stanął w otwierających 67. Turniej Czterech Skoczni zawodach w Oberstdorfie, zajmując 3. pozycję. W kolejnych dniach był 2. w Innsbrucku i 3. w Bischofshofen, jednak z powodu 49. miejsca w Garmisch-Partenkirchen[29] cały turniej ukończył dopiero na 17. pozycji[15]. W styczniowych zawodach Pucharu Świata zajął 2. miejsce w Val di Fiemme, a następnie trzy razy z rzędu zwyciężył w zawodach w Zakopanem i Sapporo. W lutym 2019 na podium zawodów indywidualnych stawał raz – był 3. w drugim konkursie lotów w Oberstdorfie[30].
Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2019. Indywidualnie zdobył brązowy medal na skoczni normalnej, a na dużej zajął 6. miejsce. W drużynie, zarówno w zespole męskim, jak i mieszanym, zdobył srebrny medal. Stawał na podium wszystkich konkursów Raw Air 2019: był 2. w Oslo, 1. w Lillehammer oraz 3. w Trondheim i Vikersund[30]. Cały turniej ukończył na 2. pozycji. W klasyfikacji generalnej sezon 2018/2019 Pucharu Świata Kraft ukończył na 2. miejscu z 1349 punktami[15].
Sezon 2019/2020
W Letnim Grand Prix 2019 najwyżej klasyfikowany był na 6. miejscu, we wrześniu w Hinzenbach. Występy w Pucharze Świata 2019/2020 rozpoczął od najgorszego w sezonie, 21. miejsca w Wiśle. W kolejnych zawodach regularnie zajmował lokaty w pierwszej dziesiątce. W grudniu 2019 trzykrotnie stawał na podium cyklu: zwyciężył w drugim konkursie w Niżnym Tagile, a następnie zajął 2. pozycję w Klingenthal[31]. Drugi był również w pierwszym konkursie w Engelbergu. Objął dzięki temu prowadzenie w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata[32]. W zawodach rozgrywanych dzień później upadł w drugiej serii, w wyniku czego zajął 18. miejsce i utracił pozycję lidera cyklu na rzecz Ryōyū Kobayashiego[33]. W ramach 68. Turnieju Czterech Skoczni był trzykrotnie 4., a w Garmisch-Partenkirchen zajął 13. lokatę[31].
Począwszy od zawodów w Predazzo, gdzie dwukrotnie zajął 2. miejsce, stawał na podium niemal we wszystkich konkursach Pucharu Świata. W styczniu 2020 zajął jeszcze 2. pozycję w pierwszych zawodach w Titisee-Neustadt oraz w Zakopanem[31]. 1 lutego zajął 2. miejsce w Sapporo i objął prowadzenie w cyklu, wyprzedzając Karla Geigera[34]. Dzień później w drugim konkursie w Sapporo zwyciężył. W kolejnych zawodach był 4. w Willingen, 3. i 1. w Bad Mitterndorf, 3. i 1. w Râșnovie oraz 1. i 2. w Lahti. W rozgrywanych w Lillehammer zawodach w ramach Raw Air 2020 zajął 8. i 17. miejsce[31]. Ostatecznie odniósł zwycięstwo w Pucharze Świata 2019/2020; z 1659 punktami o 140 wyprzedził Geigera oraz o 481 Kobayashiego. Wygrał również w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata w lotach narciarskich 2019/2020[15].
Sezon 2020/2021
Po otwierającym sezon 2020/2021 Pucharu Świata weekendzie w Wiśle, gdzie zwyciężył w konkursie drużynowym i zajął 32. miejsce indywidualnie[35], u Krafta zdiagnozowano zakażenie wirusem SARS-CoV-2. W efekcie nie wystąpił w kilku kolejnych konkursach cyklu[36]. Miał wystartować na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2020, lecz po pierwszym skoku treningowym doznał kontuzji pleców i nie wystąpił w zawodach[37]. Do startów w Pucharze Świata ostatecznie powrócił 29 grudnia 2020, zajmując 6. pozycję w otwierającym 69. Turniej Czterech Skoczni konkursie w Oberstdorfie. W dalszej części sezonu najczęściej zajmował w cyklu miejsca w pierwszej dziesiątce. Raz stanął na podium zawodów indywidualnych – 10 stycznia 2021 był 3. w konkursie w Titisee-Neustadt[35].
Na przełomie lutego i marca wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2021. Indywidualnie na skoczni normalnej zajął 10. miejsce, zaś na dużej zdobył trzeci w swojej karierze tytuł mistrzowski. Pozycje medalowe zajął również w zawodach drużynowych: w konkursie mieszanym, startując wraz z Maritą Kramer, Michaelem Hayböckiem i Danielą Iraschko-Stolz zdobył brąz, a w zespole męskim, wraz z Philippem Aschenwaldem, Janem Hörlem i Danielem Huberem – srebro[35]. Sezon Pucharu Świata zakończył na 17. miejscu w klasyfikacji generalnej z 429 punktami[15].
Sezon 2021/2022
Zwyciężył w konkursie Letniego Grand Prix 2021 rozgrywanym w sierpniu w Courchevel[38]. Na Mistrzostwach Austrii 2021 zdobył brązowy medal na skoczni dużej[39].
Sezon 2021/2022 Pucharu Świata rozpoczął, odpadając w kwalifikacjach do pierwszego konkursu w Niżnym Tagile, ale drugie zawody ukończył na 3. pozycji. W grudniu 2021 dwukrotnie stanął na podium zawodów indywidualnych cyklu: w Wiśle zajął 3. miejsce, a w pierwszym konkursie w Klingenthal zwyciężył. W styczniu 2022 najwyżej w Pucharze Świata klasyfikowany był na 6. pozycji. Wystąpił na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2022. Indywidualnie był 10. na skoczni normalnej i 13. na dużej, w drużynie mieszanej zajął 5. miejsce, a w zespole męskim, wraz z Danielem Huberem, Janem Hörlem i Manuelem Fettnerem, zdobył złoty medal[38].
W kolejnych tygodniach regularnie stawał na podium zawodów Pucharu Świata. W lutym 2022 był 1. oraz 3. w Lahti. W marcu w ramach Raw Air 2022 wygrał konkurs w Lillehammer, a w Oslo zajął 8. i 3. lokatę[38] i odniósł zwycięstwo w całym turnieju[15]. Następnie wystartował na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2022, na których zdobył brązowy medal w zawodach indywidualnych, a w drużynowych zajął 4. miejsce. W konkursach Pucharu Świata na skoczni mamuciej w Oberstdorfie zwyciężył oraz zajął 3. miejsce[38]. Sezon zakończył na 5. pozycji w klasyfikacji generalnej cyklu z 1069 punktami. Zajął też 3. miejsce w Pucharze Świata w lotach narciarskich 2021/2022[15].
Sezon 2022/2023
W ramach Letniego Grand Prix 2022 raz stanął na podium, zajmując 3. miejsce w sierpniowych zawodach w Courchevel[40]. Na Mistrzostwach Austrii 2022 zdobył złoty medal na normalnej skoczni[41].
W otwierającym sezon 2022/2023 Pucharu Świata konkursie w Wiśle zajął 3. pozycję. Regularnie kończył zawody indywidualne cyklu w pierwszej dziesiątce. W listopadzie 2022 jeszcze dwukrotnie stanął na podium: w pierwszym konkursie w Ruce był 2., a w drugim zwyciężył. W grudniu na podium znalazł się raz, zajmując 3. lokatę w drugim konkursie w Titisee-Neustadt. W styczniu 2023 był 3. w Zakopanem, wygrał drugie zawody w Sapporo, a na skoczni mamuciej w Bad Mitterndorf zajął 2. i 3. miejsce. W lutym najwyżej klasyfikowany był na 3. miejscu, w drugim konkursie w Lake Placid[40].
Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2023. Indywidualnie był 4. na skoczni normalnej i 6. na dużej, w drużynie mieszanej również zajął 4. miejsce, a w zespole męskim, wraz z Danielem Tschofenigiem, Michaelem Hayböckiem i Janem Hörlem, zdobył brązowy medal. W końcowym etapie sezonu regularnie stawał na podium Pucharu Świata. Podczas Raw Air 2023 dwa razy zwyciężył (w drugich konkursach w Oslo i Vikersund), trzy razy był 2. i raz zajął 8. pozycję[40]. Cały turniej ukończył na 2. miejscu w klasyfikacji generalnej[15]. W kolejnym konkursie cyklu był 2. w Lahti, a w zamykających sezon zawodach w Planicy zajął 1. i 3. miejsce[40]. Puchar Świata 2022/2023 ukończył na 2. lokacie w klasyfikacji generalnej z 1790 punktami, o 338 za Halvorem Egnerem Granerudem. Zwyciężył natomiast w Pucharze Świata w lotach 2022/2023, w którym pokonał Graneruda o 30 punktów, a także w Planica 7 (2023)[42].
Indywidualnie
2018 Pjongczang | – | 13. miejsce (K-98), 18. miejsce (K-125) |
2022 Pekin/Zhangjiakou | – | 10. miejsce (K-95), 13. miejsce (K-125) |
Drużynowo
2018 Pjongczang | – | 4. miejsce[uwaga 1] |
2022 Pekin/Zhangjiakou | – | 5. miejsce (drużyna mieszana/K-95)[uwaga 2], złoty medal[uwaga 3] |
Starty S. Krafta na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
13. | 10 lutego | 2018 | Pjongczang | Alpensia Jumping Park | K-98 | HS-109 | indywid. | 103,5 m | 103,0 m | 233,6 pkt | 25,7 pkt | Andreas Wellinger |
18. | 17 lutego | 2018 | Pjongczang | Alpensia Jumping Park | K-125 | HS-142 | indywid. | 131,5 m | 125,5 m | 247,4 pkt | 38,3 pkt | Kamil Stoch |
4. | 19 lutego | 2018 | Pjongczang | Alpensia Jumping Park | K-125 | HS-142 | druż.[uwaga 1] | 133,5 m | 126,5 m | 978,4 pkt (248,5 pkt) | 120,1 pkt | Norwegia |
10. | 6 lutego | 2022 | Zhangjiakou | Snow Ruyi | K-95 | HS-106 | indywid. | 98,0 m | 99,5 m | 258,1 pkt | 16,9 pkt | Ryōyū Kobayashi |
5. | 7 lutego | 2022 | Zhangjiakou | Snow Ruyi | K-95 | HS-106 | druż. mix.[uwaga 2] | 102,0 m | 102,0 m | 818,0 pkt (261,4 pkt) | 183,5 pkt | Słowenia |
13. | 12 lutego | 2022 | Zhangjiakou | Snow Ruyi | K-125 | HS-140 | indywid. | 131,0 m | 136,5 m | 264,1 pkt | 32,0 pkt | Marius Lindvik |
1. | 14 lutego | 2022 | Zhangjiakou | Snow Ruyi | K-125 | HS-140 | druż.[uwaga 3] | 127,5 m | 121,5 m | 942,7 pkt (231,3 pkt) | – |