Stephan Hocke
niemiecki skoczek narciarski / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Stephan Hocke?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Stephan Hocke (ur. 20 października 1983 w Suhl[1]) – niemiecki skoczek narciarski, reprezentant klubu WSV Oberhof 05[1], drużynowy złoty medalista olimpijski z 2002.
Data i miejsce urodzenia | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Klub |
WSV Oberhof 05 | |||||||||
Wzrost |
178 cm[1] | |||||||||
Debiut w PŚ |
23 listopada 2001 w Kuopio (7. miejsce) | |||||||||
Pierwsze punkty w PŚ |
23 listopada 2001 w Kuopio (7. miejsce) | |||||||||
Pierwsze podium w PŚ |
1 grudnia 2001 w Titisee-Neustadt (3. miejsce) | |||||||||
Pierwsze zwycięstwo w PŚ |
15 grudnia 2001 w Engelbergu | |||||||||
Rekord życiowy | ||||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||
| ||||||||||
| ||||||||||
Strona internetowa |
Pierwszy skok w karierze oddał w 1993. W 1998 został mistrzem Niemiec juniorów w skokach narciarskich. W zawodach najwyższej rangi zadebiutował 11 sierpnia 2001 podczas konkursu Letniego Grand Prix w Hinterzarten, gdzie zajął 20. miejsce. Najlepszy wynik tego lata uzyskał 5 września 2001 w Sapporo, gdzie był dziewiąty. W Pucharze Świata zadebiutował 23 listopada 2001 w Kuopio. Wtedy też zdobył pierwsze pucharowe punkty, zajmując siódmą pozycję. W kolejnych zawodach sezonu 2001/2002 był piąty w drugim konkursie w Kuopio, następnie 1 grudnia 2001 w Titisee-Neustadt zajął trzecie miejsce, ustępując tylko Adamowi Małyszowi i swemu rodakowi – Martinowi Schmittowi. W drugim z konkursów w Titisee-Neustadt był piąty. 15 grudnia 2001 w Engelbergu wygrał pierwsze i jedyne zawody pucharowe w swojej karierze. W pozostałych startach tego sezonu nie odnosił już takich sukcesów. Jego najlepszy wynik po Engelbergu to ósme miejsce w Predazzo (22 grudnia 2001). Dobre wyniki w Pucharze Świata pozwoliły mu na wyjazd na igrzyska olimpijskie w Salt Lake City. Zajął tam 12. miejsce w konkursie indywidualnym na dużej skoczni, na normalnym obiekcie nie wystartował. Sześć dni później w konkursie drużynowym, wraz ze Svenem Hannawaldem, Michaelem Uhrmannem i Martinem Schmittem zdobył złoto olimpijskie, wygrywając o 0,1 punktu nad reprezentacją Finlandii. Sezon ten zakończył na dziewiątym miejscu w klasyfikacji generalnej.
W późniejszych latach rzadko zdarzało mu się zajmować miejsca w pierwszej dziesiątce w międzynarodowych zawodach. Częściej startował w zawodach Pucharu Kontynentalnego. Był między innymi trzeci w Brotterode (31 stycznia 2004), a dzień później był drugi. Drugie miejsce zajął także w zawodach PK w amerykańskim Iron Mountain (22 lutego 2004). W sezonie 2004/2005 Pucharu Świata tylko dwa razy znalazł się w pierwszej dziesiątce indywidualnych zawodów. Pierwszy raz 22 stycznia 2005 w Titisee-Neustadt, gdzie był dziewiąty, a drugi raz 11 lutego 2005 na skoczni w Pragelato, gdzie był piąty. 20 marca tego samego roku na Letalnicy w Planicy skoczył 208,5 metra, co jest jego rekordem życiowym[2]. W 2007 podczas mistrzostw świata w Sapporo zajął 32. miejsce na dużej skoczni oraz 28. miejsce na normalnej. W konkursie drużynowym Niemcy z Hocke w składzie zajęli ósme miejsce. Dwa lata później, na mistrzostwach świata w Libercu indywidualnie zajął 19. miejsce na normalnej skoczni, a na dużej był dwunasty. W konkursie drużynowym wraz z kolegami z reprezentacji zajął 10. miejsce i skończył rywalizację na pierwszej serii skoków. Był to najgorszy wynik reprezentacji Niemiec od mistrzostw świata w Falun w 1993.
Jest ponadto mistrzem Niemiec z 2007 zarówno indywidualnie jak i drużynowo. W latach 2005, 2009 i 2010 zdobywał drużynowo srebrne medale mistrzostw krajowych, a w 2011 wraz z kolegami wywalczył brązowy medal. W grudniu 2012, tuż przed rozpoczęciem 61. Turnieju Czterech Skoczni, ogłosił zakończenie sportowej kariery[3].
Skakał na nartach Fluege.de. Używał butów Rass i wiązań Win Air[4].
Indywidualnie
2002 Salt Lake City/Park City | – | 12. miejsce (K-120) |
Drużynowo
2002 Salt Lake City/Park City | – | złoty medal[uwaga 1] |
Starty S. Hocke na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
12. | 13 lutego | 2002 | Park City | Utah Olympic Park | K-120 | indywid. | 125,0 m | 120,5 m | 236,9 pkt | 44,5 pkt | Simon Ammann |
1. | 18 lutego | 2002 | Park City | Utah Olympic Park | K-120 | druż.[uwaga 1] | 118,5 m | 119,5 m | 974,1 pkt (222,9 pkt) | – |
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurs | Skok 1. | Skok 2. | Nota | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
32. | 24 lutego | 2007 | Sapporo | Skocznia duża indywidualnie | 104,5 m | — | 80,1 pkt | 186,0 pkt | Simon Ammann |
8. | 25 lutego | 2007 | Sapporo | Skocznia duża drużynowo[uwaga 2] | 124 m | 111 m | 837,6 pkt | 162,6 pkt | Austria |
28. | 3 marca | 2007 | Sapporo | Skocznia normalna indywidualnie | 89,5 m | 87 m | 213,5 pkt | 63,5 pkt | Adam Małysz |
19. | 21 lutego | 2009 | Liberec | Skocznia normalna indywidualnie | 94,5 m | 93,5 m | 243,5 pkt | 38,5 pkt | Wolfgang Loitzl |
12. | 27 lutego | 2009 | Liberec | Skocznia duża indywidualnie | 127 m | —[uwaga 3] | 127,6 pkt | 13,7 pkt | Andreas Küttel |
10. | 28 lutego | 2009 | Liberec | Skocznia duża drużynowo[uwaga 4] | 113 m | — | 427,4 pkt | 606,9 pkt | Austria |
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurs | Skok 1. | Skok 2. | Nota | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
21.[5] | 3 lutego | 2001 | Karpacz | indywidualny | 80,5 m | 78,5 m | 197,5 pkt | 48,5 pkt | Veli-Matti Lindström |