Stosunki amerykańsko-jordańskie
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Jordania i Stany Zjednoczone nigdy nie zawarły formalnego układu sojuszniczego[1], jednak relacje między obydwoma krajami zarówno w okresie zimnej wojny, jak i po jej zakończeniu cechowało poszanowanie dla celów każdego z państw. Nieformalna współpraca Stanów Zjednoczonych i Jordanii rozpoczęła się w końcu lat 50. XX w. Stany Zjednoczone, w celu wciągnięcia Jordanii do swojej strefy wpływów, zaczęły wówczas udzielać Ammanowi regularnej pomocy wojskowej. Dobrych stosunków amerykańsko-jordańskich nie zepsuł nawet udział monarchii haszymidzkiej w wojnie sześciodniowej przeciwko Izraelowi i zgoda na działalność Organizacji Wyzwolenia Palestyny na terytorium Jordanii. W 1970 Jordania usunęła palestyńskich partyzantów ze swojego terytorium, a w wojnie Jom Kipur wzięła jedynie symboliczny udział. Kryzys w relacjach jordańsko-amerykańskich nastąpił w 1977, gdy król Jordanii Husajn odmówił przyłączenia się do izraelsko-egipskich rozmów pokojowych. Jednak już w 1979, gdy wskutek rewolucji islamskiej w Iranie kraj ten przestał być sojusznikiem USA, Stany Zjednoczone postanowiły ponownie zacieśnić współpracę z Ammanem.
Kolejny kryzys w relacjach USA i Jordanii nastąpił w 1990, gdy król Husajn, pod naciskiem opinii publicznej, stanął po stronie Iraku, gdy kraj ten napadł na Kuwejt. Po zakończeniu wojny w Zatoce Perskiej Jordania natychmiast podjęła starania na rzecz poprawy relacji z Waszyngtonem, angażując się w izraelsko-palestyński proces pokojowy, co przyniosło spodziewane efekty. Od tego momentu Jordania niezmiennie prowadzi politykę proamerykańską, będąc w zamian jednym z największych beneficjentów pomocy finansowej USA. Pod wpływem Waszyngtonu Jordania w 1994 zawarła traktat pokojowy z Izraelem jako drugie (po Egipcie) państwo arabskie. Poparła także wojnę z terroryzmem i inwazję amerykańską na Irak w 2003, uczestniczy w międzynarodowej interwencji przeciwko Państwu Islamskiemu.