Struktury poziome
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Struktury poziome – nieformalny oddolny ruch reformatorski w Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej o orientacji eurokomunistycznej, powstały po sierpniu 1980. Nazwa nawiązuje do idei działania ruchu, tworzącego porozumienia bezpośrednio między niższymi szczeblami organizacji partyjnych, z pominięciem obowiązującej w PZPR hierarchii[1]. Pod względem politycznym struktury poziome skłaniały się do porozumienia z „Solidarnością”. Do czołowych przywódców ruchu należał Zbigniew Iwanów z Torunia[2]. Za ideologa struktur poziomych uchodził Stefan Bratkowski[3], a w kierownictwie PZPR za protektora ruchu uważany był Andrzej Werblan[4]. Po IX Nadzwyczajnym Zjeździe PZPR w lipcu 1981 ruch stracił na znaczeniu[4].