Suszenie żywności
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Suszenie żywności – jedna z najstarszych znanych człowiekowi metod konserwacji żywności[1]. Polega na usunięciu wody z produktu przez jej wyparowanie. Suszenie żywności znane było już w czasach prehistorycznych, kiedy to suszono mięso (w tym również ryby). Pierwotnie suszono mięso z wykorzystaniem słońca i wiatru, zaś później ognia, przy czym proces ten często przypominał wędzenie. Obecnie wykorzystuje się, na skalę przemysłową suszarnie elektryczne[2], są również niewielkie aparaty umożliwiające suszenie w warunkach domowych (można też wykorzystać piekarnik elektryczny, ale wiąże się to ze znacznie większym zużyciem prądu elektrycznego).
Najczęściej suszeniu poddaje się jadalne grzyby kapeluszowe, warzywa (pomidory, marchew, pietruszka, seler i por) i owoce (jabłka, gruszki, śliwki, banany, winogrona (powstają z nich rodzynki). Na skalę przemysłową suszy się również mleko (powstaje mleko w proszku), ekstrakty kawy (powstaje kawa instant), bulionów mięsnych i warzywnych (zupy w kostkach). Jedną ze szczególnych metod suszenia jest liofilizacja. Usunięcie wody uniemożliwia rozwój drobnoustrojów, jak również efektywnie spowalnia przebieg przemian enzymatycznych i nieenzymatycznych.
Zobacz też
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.