Szabla wz. 34
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Szabla wz. 34 („ludwikówka”) – szabla używana przez kawalerię i policję konną II Rzeczypospolitej w latach 1935–1939. Nazwa „ludwikówka” pochodziła od miejsca wytwarzania, tj. od Huty „Ludwików” w Kielcach. Szabla miała bardzo dobre właściwości eksploatacyjne i użytkowe. Jest uważana za najlepszą, polską szablę bojową, cieszy się dużą estymą wśród miłośników militariów. Była ostatnią polską szablą bojową, używaną w wojnie obronnej Polski we wrześniu 1939 – Wojsko Polskie posiadało około 40 tys. tych szabel. Jako szabla reprezentacyjna jest używana przez żołnierzy Szwadronu Kawalerii Wojska Polskiego.