Sztucer
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Sztucer (niem. stutzen, staropol. sztuciec[1]) – współcześnie: określenie karabinów i karabinków myśliwskich z gwintowanymi lufami, używanych do polowania na grubą zwierzynę; dawniej: wojskowa broń strzelecka powstała poprzez skrócenie karabinu i wyposażenie go w gwintowaną lufę, używana głównie przez oddziały jegrów.
Ten artykuł dotyczy broni palnej. Zobacz też: Sztucer (instalacje). |
Ten artykuł od 2012-08 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Nazwa „sztucer” wywodzi się od niemieckiego stutzen, co w dosłownym tłumaczeniu oznacza „obcinać”. Nawiązuje to do skróconej („obciętej”) względem dłuższych karabinów lufy, która często nie wystawała za łoże broni.