Tadeusz Kołeczek
polski żużlowiec / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Tadeusz Kołeczek (ur. 20 kwietnia 1922 w Zgierzu[1], zm. 29 grudnia 1950[2] w Łodzi) – polski żużlowiec.
Data i miejsce urodzenia |
20 kwietnia 1922 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
29 grudnia 1950 |
Pasja do motocykli zrodziła się w nim podczas okupacji niemieckiej podczas II wojny światowej, jako 17-letni chłopak wraz z bratem Witoldem dostał nakaz pracy w zakładzie motoryzacyjnym. Kiedy Niemcy uciekali przed Rosjanami z Łodzi udało mu się z bratem skompletować z różnych części dwa wojskowe motocykle: BMW 500 i Zündappa 600, a ponieważ trudno wtedy było zarejestrować prywatny motocykl obaj zapisali się do klubu sportowego[3].
Sport żużlowy uprawiał zaledwie przez 3 lata, reprezentując barwy klubu Ogniwo (Tramwajarz) Łódź. W 1949 r. po raz pierwszy w karierze wystąpił w rozegranym w Lesznie finale indywidualnych mistrzostw Polski, zajmując X miejsce[4]. W 1950 r. ponownie zakwalifikował się do finału mistrzostw kraju, zdobywając w Krakowie srebrny medal[5]. Reprezentował Polskę w meczach międzynarodowych przeciwko Czechosłowacji (1948, 1950), Szwecji (1949) oraz Holandii (1949).
Zmarł 29 grudnia 1950 r. w wyniku tragicznego wypadku, któremu uległ podczas wykonywania robót remontowych w łódzkim ogrodzie zoologicznym (wybuch butli z acetylenem)[6]. Spoczywa na cm. Starym przy ul. Ogrodowej w Łodzi[3] (pogrzeb odbył się 1 stycznia 1951, z kościoła MB Zwycięskiej przy ul. Łąkowej).
W następnych latach organizowano w Łodzi Memoriał Żużlowy im. T. Kołeczka.