Tadeusz Tyczyński
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Tadeusz Tyczyński ps. Pudel, Topora (ur. 7 lutego 1923[1], zm. 3 sierpnia 1944 w Warszawie) – podporucznik, w powstaniu warszawskim dowódca drużyny w plutonie „Felek” 2. kompanii „Rudy” III batalionu „Zośka” Zgrupowania „Radosław” Armii Krajowej.
podporucznik | |
Data urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Przebieg służby | |
Siły zbrojne | |
Stanowiska |
d-ca drużyny III plutonu Felek 2. kompanii Rudy batalionu „Zośka” |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Działał w 80 Drużynie Harcerskiej im. Jędrzeja Śniadeckiego[2]. Podczas okupacji niemieckiej służył w polskim podziemiu zbrojnym. Podczas powstania warszawskiego walczył na Woli. Poległ 3. dnia walk powstańczych 1944 w rejonie ul. Gęsiej, niedaleko więzienia „Gęsiówka”. Miał 21 lat. Jego symboliczna mogiła znajduje się na Powązkach Wojskowych obok kwater żołnierzy i sanitariuszek batalionu „Zośka”.
Został odznaczony Krzyżem Walecznych.
Był stryjecznym bratem Wiesława Tyczyńskiego (ps. „Olgierd”)[3].