Tara Geraghty-Moats
amerykańska narciarka i biathlonistka / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Tara Geraghty-Moats?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Tara Geraghty-Moats (ur. 12 kwietnia 1993 w Lebanon) – amerykańska zawodniczka uprawiająca skoki narciarskie, kombinację norweską, biathlon i biegi narciarskie. Uczestniczka mistrzostw świata w narciarstwie klasycznym (jako skoczkini). Medalistka mistrzostw Stanów Zjednoczonych w skokach narciarskich i kombinacji norweskiej, uczestniczka mistrzostw świata i Europy juniorów w biathlonie. Zdobywczyni Pucharu Świata w kombinacji norweskiej.
Tara Geraghty-Moats podczas zawodów Pucharu Świata w skokach narciarskich w Hinzenbach (2015) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Data i miejsce urodzenia | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Klub |
Lebanon Outing Club[2] | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Debiut w PŚ |
Skoki narciarskie: | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pierwsze punkty w PŚ |
Skoki narciarskie: | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pierwsze podium w PŚ |
Kombinacja norweska: | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Rekord życiowy | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Początki kariery (do 2009)
Skoki narciarskie zaczęła uprawiać w wieku 9 lat. W wieku 15 lat została wybrana do juniorskiej reprezentacji Stanów Zjednoczonych w tej dyscyplinie sportu. Rok później doznała dwóch kontuzji kolana, po których, w opinii jej ówczesnych lekarzy, miała już nigdy nie oddać skoku narciarskiego. W związku z tym przerwała dalszą karierę skoczkini narciarskiej[1].
Do momentu tego zdarzenia zadebiutowała już w oficjalnych zawodach międzynarodowych w skokach narciarskich organizowanych przez Międzynarodową Federację Narciarską. W 2007 była zgłoszona do udziału w dwóch konkursach cyklu Pucharu Kontynentalnego w Lake Placid, jednak w obu nie stanęła na starcie. Ostatecznie zadebiutowała w zawodach tej samej rangi w sierpniu 2007[uwaga 1], gdy w tej samej miejscowości zajęła 18. i 23. pozycję. Dzięki zdobytym wówczas 21 punktom została sklasyfikowana na 54. pozycji tego cyklu w sezonie 2007/2008. W grudniu 2008 wzięła udział także w dwóch konkursach Pucharu Kontynentalnego w Park City, gdzie dwukrotnie uplasowała się na 27. pozycji. Zdobyte wówczas 8 punktów pozwoliło jej zająć 75. miejsce w klasyfikacji generalnej tego cyklu w sezonie 2008/2009. Start w zawodach w Park City był jej ostatnim na arenie międzynarodowej przed przerwą w uprawianiu skoków narciarskich[2].
Kontuzja i rywalizacja w biathlonie (2009–2013)
Po przerwaniu kariery skoczkini narciarskiej Geraghty-Moats zaczęła uprawiać biathlon i biegi narciarskie. W biegach narciarskich zdobyła szereg medali mistrzostw Stanów Zjednoczonych w juniorskich kategoriach wiekowych. W 2011 została powołana do juniorskiej reprezentacji Stanów Zjednoczonych w biathlonie, w składzie której pozostała do 2014[1]. W tym czasie czterokrotnie wystartowała w mistrzostwach świata juniorów w biathlonie. Indywidualnie najlepszą pozycją, jaką zajęła w zawodach tej rangi było 18. miejsce w sprincie w edycji z 2012. Z kolei w rywalizacji sztafet najlepszym miejscem, jaki zajęła była 11. pozycja w 2014. W tym samym roku wystartowała także w rywalizacji juniorek podczas biathlonowych mistrzostw Europy[uwaga 2], gdzie plasowała się indywidualnie w czwartej dziesiątce[3].
W latach 2012–2013 przebywała w Szwecji, gdzie uczęszczała do Sollefteå Skigymnasium[1]. W tym czasie uprawiała biathlon, trenując w miejscowym klubie I21 Biathlon Club. W 2013 zdobyła tytuł mistrzyni Szwecji juniorek w konkurencji biathlonowego sprintu. Latem 2013 powróciła do Stanów Zjednoczonych[4]. Po zakończeniu wieku juniora w rywalizacji biathlonowej zakończyła swoją karierę w tej dyscyplinie sportu[5].
Powrót (od 2013)
Sezon 2013/2014
Po powrocie do Stanów w 2013 wznowiła treningi skoków narciarskich[6]. Jeszcze w tym samym roku zajęła 5. miejsce w konkursie kobiet na skoczni normalnej podczas mistrzostw Stanów Zjednoczonych[1]. Zaczęła także uprawiać kombinację norweską[5]. W styczniu 2014 zajęła 4. miejsce podczas mistrzostw Ameryki Północnej w tej dyscyplinie sportu – z racji braku oddzielnej kategorii dla kobiet startowała w tych zawodach wspólnie z mężczyznami[7]. W tym samym roku zdobyła także mistrzostwo Stanów Zjednoczonych w tej dyscyplinie w rywalizacji kobiet[8].
W lutym 2014, po ponad pięcioletniej przerwie i po raz pierwszy poza Stanami Zjednoczonymi, ponownie wystąpiła w konkursach Pucharu Kontynentalnego w skokach narciarskich. W fińskim Lahti uplasowała się na 10. i 12. pozycji, zdobywając w sumie 48 punktów, które pozwoliły jej zająć w klasyfikacji generalnej tego cyklu w sezonie 2013/2014 26. miejsce[2]. Przed sezonem 2014/2015 została włączona do składu seniorskiej reprezentacji Stanów Zjednoczonych w skokach narciarskich[1]. We wrześniu 2014 wystartowała w konkursach cyklu Letniego Pucharu Kontynentalnego w Trondheim, zajmując dwukrotnie 11. miejsce. Dzięki 48 zdobytym punktom uplasowała się na 10. pozycji w klasyfikacji generalnej edycji z 2014[2].
Sezon 2014/2015
W sezonie letnim 2014 zdobyła także dwa brązowe medale mistrzostw Stanów Zjednoczonych – zarówno na skoczni dużej[9], jak i normalnej[10].
5 grudnia 2014 zadebiutowała w kobiecym Pucharze Świata w skokach narciarskich, zajmując w Lillehammer 33. pozycję. Tydzień później wystartowała także w dwóch konkursach Pucharu Kontynentalnego rozgrywanych w Notodden, gdzie uplasowała się 24. i 13. miejscu[2].
W styczniu 2015 wzięła udział w kolejnych zawodach Pucharu Świata. 10 stycznia w Sapporo uplasowała się na 40. pozycji, a dzień później zajęła 29. miejsce[2], zdobywając tym samym pierwsze w karierze punkty do klasyfikacji generalnej tego cyklu[11].
W kolejnych czterech startach w Pucharze Świata plasowała się w czwartej dziesiątce, zajmując 38. pozycję w Zaō, 39. i 36. miejsce w Oberstdorfie oraz 33. pozycję w Hinzenbach. W drugim konkursie, który odbył się w ostatniej z tych miejscowości po raz drugi w karierze zdobyła punkty do klasyfikacji generalnej Pucharu Świata, zajmując 26. miejsce. W następnych dwóch konkursach tego cyklu, rozegranych w rumuńskim Râșnovie także zapunktowała, dwukrotnie poprawiając najlepszy wynik w Pucharze Świata w karierze – 7 lutego była 19., a dzień później, pierwszy raz zajmując miejsce w czołowej „dziesiątce”, uplasowała się na 9. pozycji. Punkty ponownie zdobyła w konkursach rozegranych tydzień później w słoweńskim Ljubnie, gdzie zajęła 17. i 23. miejsce[2].
W lutym 2015 została powołana do składu amerykańskiej reprezentacji w rywalizacji skoczkiń w ramach Mistrzostw Świata w Narciarstwie Klasycznym 2015[12]. Zawody te ukończyła na 18. pozycji[2].
Starty międzynarodowe w sezonie 2014/2015 zakończyła w marcu 2015 w Oslo, zajmując w finałowym konkursie Pucharu Świata 28. pozycję. W klasyfikacji generalnej sezonu uplasowała się na 31. pozycji z dorobkiem 73 punktów[2].
Sezon 2015/2016
W sezonie letnim 2015 zdobyła srebrny medal mistrzostw Stanów Zjednoczonych na skoczni dużej[13].