Tarcza (uzbrojenie)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Tarcza (od starofranc. targe); staropol. szczyt[1] – obronna część uzbrojenia używana przez formacje konne i piesze.
Zobacz też: inne znaczenia wyrazu „tarcza”. |
|
Ten artykuł od 2020-08 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. |
Wyrabiana z drewna, kory, wikliny lub skóry, a z czasem głównie z drewna powlekanego skórą, często obijanego metalem lub skórą, później także w całości z metalu, współcześnie także z tworzyw sztucznych. Była używana co najmniej od okresu brązu, w starożytności i w średniowieczu, tracąc na znaczeniu po wprowadzeniu broni palnej przez piechotę i jazdę, stosowana w specjalnych sytuacjach także współcześnie.