Theo Vennemann
niemiecki językoznawca / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Theo Vennemann (ur. 27 maja 1937 w Oberhausen-Sterkrade) – niemiecki językoznawca, specjalizujący się w lingwistyce historycznej. Znany jest ze swoich kontrowersyjnych teorii, zakładających istnienie w kontekście języków europejskich substratu baskijskiego i superstratu atlantyckiego (semickiego)[1][2].
Data i miejsce urodzenia |
27 maja 1937 |
---|---|
Zawód, zajęcie |
językoznawca |
Narodowość |
niemiecka |
W latach 1957–1964 studiował matematykę, germanistykę, fizykę oraz filozofię na uczelniach w Getyndze oraz Marburgu. Stopień magistra uzyskał na Uniwersytecie w Marburgu; doktoryzował się zaś w 1968 r. na Uniwersytecie Kalifornijskim w Los Angeles, gdzie przedstawił pracę na temat niemieckiej fonologii. W latach 1974–2005 piastował stanowisko profesora na Uniwersytecie Monachijskim. W 2005 r. został uhonorowany tytułem profesora emerytowanego na tejże uczelni[2].