Tiamat
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Tiamat – w mitologii babilońskiej bogini-matka, personifikacja słonych wód oceanu, należała do pierwszego pokolenia bóstw. Apsu – partner Tiamat – kojarzony był natomiast z wodami słodkimi.
Ten artykuł dotyczy bogini. Zobacz też: Tiamat (zespół muzyczny). |
Szybkie fakty Występowanie, Teren kultu ...
bogini bogini-matka, personifikacja słonych wód oceanu | |||
Występowanie | |||
---|---|---|---|
Teren kultu | |||
Rodzina | |||
Mąż | |||
| |||
|
Zamknij
Tiamat była matką młodszej generacji bogów. Została zabita przez Marduka, który z jej przepołowionego ciała utworzył Ziemię i sklepienie nieba. Z jej głowy i piersi zostały stworzone góry, natomiast z jej oczu wypłynęły Tygrys i Eufrat[1].
Jej walka z Mardukiem została opisana w eposie o stworzeniu świata Enuma elisz.