Tiril Eckhoff
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Tiril Kampenhaug Eckhoff (ur. 21 maja 1990 w Bærum) – norweska biathlonistka, wielokrotna medalistka igrzysk olimpijskich i mistrzostw świata, zdobywczyni Pucharu Świata.
Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej pojawiła się w 2008 roku, startując na mistrzostwach świata juniorów w Ruhpolding, gdzie zajęła między innymi siódme miejsce w biegu indywidualnym. Jeszcze trzykrotnie startowała w zawodach tego cyklu, najlepsze wyniki osiągając podczas mistrzostw świata juniorów w Novym Mescie w 2011 roku, gdzie była czwarta w sztafecie i piąta w biegu pościgowym.
W zawodach Pucharu Świata zadebiutowała 17 marca 2011 roku w Oslo, zajmując 49. miejsce w sprincie. W sezonie 2011/2012 znalazła się kadrze A Norwegii[1]. Pierwsze pucharowe punkty wywalczyła 16 marca 2012 roku w Chanty-Mansyjsku, gdzie w tej samej konkurencji zajęła 28. miejsce. Na podium zawodów tego cyklu pierwszy raz stanęła 15 grudnia 2013 roku w Le Grand-Bornand, kończąc rywalizację w biegu pościgowym na trzeciej pozycji. W zawodach tych wyprzedziły ją tylko Wałentyna Semerenko z Ukrainy i Rosjanka Irina Starych. 6 grudnia 2014 roku w Östersund odniosła pierwsze pucharowe zwycięstwo, triumfując w sprincie. W sezonie 2019/2020 zajęła drugie miejsce w klasyfikacji generalnej, ulegając tylko Włoszce Dorothei Wierer. W tym samym sezonie była też najlepsza w klasyfikacji biegu pościgowego, druga w biegu masowym i trzecia w sprincie. W kolejnym sezonie triumfowała w klasyfikacji generalnej, wygrywając też klasyfikacje sprintu i biegu pościgowego.
W 2010 roku zdobyła złoty medal w drużynowym biegu patrolowym na 15 km podczas zimowych igrzysk wojskowych w Dolinie Aosty[2]. Cztery lata później wzięła udział w igrzyskach olimpijskich w Soczi, gdzie wspólnie z Torą Berger, Ole Einarem Bjørndalenem i Emilem Hegle Svendsenem zdobyła złoty medal w sztafecie mieszanej. Zajęła tam też trzecie miejsce w sztafecie i biegu masowym, w którym lepsze były tylko Darja Domraczewa z Białorusi i Czeszka Gabriela Koukalová. Podczas igrzysk olimpijskich w Pjongczangu w 2018 roku razem z Marte Olsbu, Johannesem Thingnesem Bø i Emilem Hegle Svendsenem była druga w sztafecie mieszanej. Po raz kolejny zajęła też trzecie miejsce w biegu masowym, tym razem ulegając Anastasiji Kuźminej ze Słowacji i ponownie Domraczewej.
W międzyczasie była trzecia w sztafecie mieszanej na mistrzostwach świata w Kontiolahti w 2015 roku. Wynik ten powtórzyła na rozgrywanych w 2016 roku mistrzostwach świata w Oslo. Zdobyła tam też złoty medal w sprincie, wyprzedzając Francuzkę Marie Dorin Habert i Niemkę Laurę Dahlmeier. Parę dni później, razem z Synnøve Solemdal, Fanny Horn Birkeland i Marte Olsbu zwyciężyła w sztafecie kobiet. Kolejne trzy medale zdobyła podczas mistrzostw świata w Östersund w 2019 roku. Najpierw razem z Marte Olsbu Røiseland, Johannesem Bø i Vetle Sjåstadem Christiansenem zwyciężyła w sztafecie mieszanej. Trzy dni później zajęła drugie miejsce w biegu pościgowym, rozdzielając Niemki: Denise Herrmann i Laurę Dahlmeier. Ponadto wspólnie z Solemdal, Olsbu Røiseland i Ingrid Landmark Tandrevold zwyciężyła również w sztafecie kobiet. Złote medale w sztafecie mieszanej i sztafecie kobiet wywalczyła też na mistrzostwach świata w Rasen-Antholz w 2020 roku. Najwięcej medali zdobyła podczas mistrzostw świata w Pokljuce w 2021 roku, gdzie była najlepsza w sprincie, biegu pościgowym, sztafecie kobiet i sztafecie mieszanej, zajęła drugie miejsce w pojedynczej sztafecie mieszanej oraz trzecie w biegu masowym.
Jej brat, Stian Eckhoff, także był biathlonistą.
W marcu 2023 roku ogłosiła zakończenie sportowej kariery[3].