Titan 3C
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Titan 3C – wykorzystywana przez USAF rakieta nośna serii Titan, największa amerykańska wojskowa rakieta nośna w latach 1965-1982 (do czasu wyprodukowania pierwszej rakiety Titan IV). Planowana była jako rakieta dla samolotu Boeing X-20 Dyna-Soar i pojazdów MOL. Jej konstrukcja oparta jest na rakiecie Titan 3A, zaś dołączone są również dopalacze na paliwo stałe, za pomocą których rakieta wynoszona była w przestworza, po ich odłączeniu załączany był silnik 1. stopnia.
Szybkie fakty Producent, Koszt wystrzelenia ...
Rodzina rakiet nośnych Titan | |||
Start rakiety Titan 3C z satelitą IMEWS 10, 10 czerwca 1979 | |||
Producent | |||
---|---|---|---|
Koszt wystrzelenia |
66,7 mln USD (wg kursu z 1985) | ||
Data pierwszego startu |
18 czerwca 1965 | ||
Data ostatniego startu |
6 marca 1982 | ||
Statystyki | |||
Wszystkie starty |
36 | ||
Udane starty |
31 (86%) | ||
Nieudane starty |
5 | ||
Zdolność wynoszenia |
13 100 kg na LEO | ||
Siła ciągu przy starcie |
10 586,80 kN | ||
Wymiary | |||
Długość |
42,0 m | ||
Średnica |
3,05 m | ||
Masa całkowita |
626 190 kg | ||
Stopnie rakiety | |||
Stopień 0. | |||
Stopień 1. | |||
Stopień 2. | |||
Stopień 3. | |||
|
Zamknij
Rakieta ta stała się bazą dla rakiet Titan 3D (odmiana bez stopnia Transtage) oraz Titan 3E (wersja 3C ze stopniem Centaur zamiast Transtage).