Toaleta młodej kobiety
obraz Giovanni Bellini / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Toaleta młodej kobiety (Czesząca się dama, Toaleta Wenus, Kobieta z lustrem) – obraz włoskiego malarza Giovanniego Belliniego.
Autor |
Giovanni Bellini |
---|---|
Data powstania | |
Medium |
olej na płótnie |
Wymiary |
62 × 79 cm |
Miejsce przechowywania | |
Lokalizacja |
Obraz Kobiety z lustrem jest ostatnim dziełem oraz jedynym aktem Belliniego. Przedstawia nagą kobietę podczas toalety porannej na tle krajobrazu. W ręce trzyma lustro i dzięki drugiemu wiszącemu na ścianie poprawia ułożenie włosów i bogatej perłowej ozdoby przyczepionej do wyhaftowanej chusty. Sposób wykorzystania odbicia w lustrze był po raz pierwszy wykorzystany w malarstwie flandryjskim przez Jana van Eycka w jego Portrecie Arnolfinich. Bellini był jednakże pierwszym we Włoszech a jego uczeń Giorgione dowodził, iż dzięki takiemu trikowi sztuka malarstwa stoi ponad rzeźbą – widz by zobaczyć plecy postaci musi ją obejść, gdy podczas oglądania obrazu nie musi ruszać się z miejsca. Największe kontrowersje wzbudza sama postać kobiety. Według jednych jest to bogini Wenus podczas toalety. Ma o tym świadczyć czerwona suknia opadająca na uda i zakrywająca łono co było zgodne z ówczesnym wzorem Venus pudica (Wenus wstydliwa). Również zakrywająca pierś ręka, pasuje do tego wzoru. Jasna skóra i złote (rude) włosy nasuwają skojarzenia do portretu Wenus opisanego w romansie Francesca Colonny pt. Hypnerotomachia Poliphili (Wenecja 1499) widzianego przez bohatera Polifila:
Widziałem wspaniałą nagość Wenus (...) Mlecznobiałe czoło odbijało się od przepięknych złotych włosów (...) Ciało wyglądało jak ze słoniowej kości rzeźbione[1]
Według historyka sztuki Camillo Semenzato postać kobiety jest alegorią próżności. Opaska na włosy z pereł może symbolizować czystość i doskonałość.