Tora Berger
norweska biathlonistka / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Tora Berger?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Tora Berger (ur. 18 marca 1981 w Ringerike) – norweska biathlonistka, czterokrotna medalistka olimpijska, wielokrotna medalistka mistrzostw świata, dwukrotna triumfatorka klasyfikacji generalnej Pucharu Świata. Siostra Larsa Bergera.
Tora Berger | ||||
Data i miejsce urodzenia | ||||
---|---|---|---|---|
Klub |
Dombås IL | |||
Wzrost |
164 cm | |||
Debiut w PŚ |
6.12.2001, Hochfilzen | |||
Pierwsze punkty w PŚ |
5.12.2002, Östersund | |||
Pierwsze podium w PŚ |
22.01.2005, Anterselva (2. miejsce - sprint) | |||
Dorobek medalowy | ||||
Inne nagrody | ||||
|
Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej pojawiła się w 1999 roku, startując na olimpijskim festiwalu młodzieży Europy w Popradzie. Zdobyła tam srebrny medal w biegu pościgowym. Na rozgrywanych rok później mistrzostwach świata juniorów w Hochfilzen wywalczyła brązowy medal w sprincie.
W Pucharze Świata zadebiutowała 6 grudnia 2001 roku w Hochfilzen, zajmując 93. miejsce w sprincie. Pierwsze punkty wywalczyła 5 grudnia 2002 roku w Östersund, gdzie zajęła 30. miejsce w tej samej konkurencji. Pierwszy raz na podium zawodów pucharowych stanęła 22 stycznia 2005 roku w Anterselvie, gdzie sprint ukończyła na drugiej pozycji. W zawodach tych rozdzieliła Niemkę Kati Wilhelm i swą rodaczkę - Lindę Tjørhom. W kolejnych startach jeszcze 61 razy stawała na podium, odnosząc przy tym 28 zwycięstw: 7 w sprincie, 9 w biegu pościgowym, 7 w biegu masowym i 5 w biegu indywidualnym. Ostatni raz w czołowej trójce znalazła się 22 marca 2014 roku w Oslo, gdzie była druga w biegu pościgowym. Najlepsze wyniki osiągnęła w sezonie 2012/2013, kiedy zwyciężyła w klasyfikacji generalnej oraz w klasyfikacjach wszystkich konkurencji indywidualnych. Była też druga w sezonie 2013/2014, za Kaisą Mäkäräinen z Finlandii oraz trzecia w sezonach 2008/2009 i 2011/2012, odpowiednio za Szwedką Heleną Jonsson i Kati Wilhelm oraz Niemką Magdaleną Neuner i Darją Domraczewą z Białorusi.
Pierwszy medal wśród seniorek zdobyła w 2006 roku, kiedy razem z Lindą Tjørhom, Halvardem Hanevoldem i Ole Einarem Bjørndalenem zajęła drugie miejsce w sztafecie mieszanej podczas mistrzostw świata w Pokljuce. W tej samej konkurencji była też trzecia na mistrzostwach świata w Anterselvie, zajmując także trzecie miejsce w sztafecie kobiet. Indywidualnie pierwszy raz na podium stanęła na mistrzostwach świata w Östersund w 2008 roku, gdzie była druga w biegu masowym. Rozdzieliła tam Magdalenę Neuner i Rosjankę Jekatierinę Jurjewą. Była tam również czwarta w sprincie, biegu pościgowym i indywidualnym. Następnie była trzecia w biegu indywidualnym podczas mistrzostw świata w Pjongczangu rok później, plasując się za Kati Wilhelm i Teją Gregorin ze Słowenii.
Po zdobyciu srebrnego medalu w sztafecie mieszanej na mistrzostwach świata w Chanty-Mansyjsku w 2010 roku, zdobyła w tej konkurencji złoty medal podczas rozgrywancyh rok później mistrzostw świata w tej samej miejscowości. Zdobyła tam też brązowy medal w biegu masowym, za Neuner i Domraczewą. Kolejne cztery medale wywalczyła na mistrzostwach świata w Ruhpolding w 2012 roku. Zwyciężyła w sztafecie mieszanej, biegu indywidualnym i biegu masowym, a w sztafecie kobiet była trzecia.
Podczas mistrzostw świata w Novym Měscie w 2013 roku zdobywała medale we wszystkich konkurencjach, zarówno indywidualnych jak i drużynowych. Wywalczyła złote medale w sztafecie mieszanej, sztafecie kobiet, biegu indywidualnym oraz biegu pościgowym. Na drugim stopniu podium stawała w sprincie oraz biegu pościgowym, ustępując odpowiednio Ukraińce Ołenie Pidhrusznej oraz Darji Domraczewej.
W 2006 roku wystartowała na igrzyskach olimpijskich w Turynie, gdzie była między innymi trzynasta w biegu indywidualnym i piąta w sztafecie. Na rozgrywanych cztery lata później igrzyskach w Vancouver zwyciężyła w biegu indywidualnym, wyprzedzając Jelenę Chrustalową z Kazachstanu i Darję Domraczewą. Została tym samym pierwszą w historii Norweżką, która zdobyła złoty medal olimpijski w tej konkurencji. Dwa dni wcześniej była piąta w biegu pościgowym, a w sztafecie zajęła tym razem czwarte miejsce. Brała też udział w igrzyskach olimpijskich w Soczi w 2014 roku, gdzie zdobyła trzy medale. Najpierw była druga w biegu pościgowym, plasując się między Domraczewą a Teją Gregorin. Następnie razem z Tiril Eckhoff, Emilem Hegle Svendsenem i Ole Einarem Bjørndalenem zwyciężyła w sztafecie mieszanej. Ponadto wspólnie z koleżankami była też trzecia w sztafecie.
Przed rozpoczęciem sezonu 2011/2012 w biathlonie, spróbowała sił w biegach narciarskich, występując w pierwszych zawodach Pucharu Świata w biegach narciarskich w Sjusjøen. W biegu na 10 km techniką dowolną zajęła tam czwarte miejsce, a w sztafecie 4x5 km zajęła drugie miejsce. Były to jej jedyne starty w zawodach tego cyklu.
W 2013 nagrodzona medalem Holmenkollen[2]. Ogłosiła zakończenie kariery sportowej po sezonie 2013/2014[3].
W czerwcu 2010 roku w Lesja wzięła ślub z Trondem Teveldalem[4]. W 2015 roku urodził się ich syn, Aleksander[5].