Okręgowe ligi polskie w piłce nożnej (1951)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Okręgowe rozgrywki w piłce nożnej w sezonie 1951 odbywały się w 17 okręgach, a ich najwyższym poziomem była klasa wojewódzka.
Decyzją GKKF od marca 1951 zostały wprowadzone w Polsce jednolite rozgrywki o mistrzostwa wojewódzkie i powiatowe w miejsce dotychczasowych rozgrywek A, B i C klasy[1]. Utworzenie klas wojewódzkich, pokrywających obszar ówczesnych województw, spowodowało, że 5 okręgów (Częstochowa, Przemyśl, Radom, Siedlce oraz Sosnowiec) zostało zlikwidowanych, a kluby zostały przeniesione do okręgów zgodnych z podziałem administracyjnym. Jednocześnie stworzono dwa nowe okręgi: Koszalin i Zielona Góra.
Do rozgrywek w klasie wojewódzkiej zostały przyjęte zespoły, które w roku ubiegłym występowały w klasie A byłych okręgów PZPN oraz drużyny, które zostały zdegradowane z II ligi. Natomiast w niższych rozgrywkach powiatowych grały drużyn z ubiegłorocznych rozgrywek B i C klasy.
- Osobny artykuł: Okręgowe ligi polskie w piłce nożnej.
Poziomy rozgrywkowe w sezonie 1951 | ||
---|---|---|
Rozgrywki | P | Nazwa |
Centralne | I | I Liga |
II | II Liga | |
Okręgowe (17 okręgów) | III | 1 Klasa Wojewódzka |
IV | 2 Klasa Wojewódzka | |
V | 3 Klasa Wojewódzka | |
VI | 4 Klasa Wojewódzka |
| |||
Szczegóły | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Organizator | |||
Poziom ligowy |
Trzeci | ||
Liczba zespołów |
co najmniej 291 w 17 okręgach |
Najlepsze drużyny 1 Klasy Wojewódzkiej walczyły w czterech grupach o awans do II ligi, a ostatnie drużyny spadły do 2 Klasy Wojewódzkiej (czyli rozgrywek międzypowiatowych).