Turbina Waltera
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Turbina Waltera – opracowane w latach 1936–1945 przez Hellmutha Waltera urządzenie techniczne stanowiące pierwszą praktyczną próbę opracowania napędu niezależnego od dostępu powietrza atmosferycznego dla okrętów podwodnych. Wykorzystywało katalityczny rozkład nadtlenku wodoru w celu uzyskania tlenu do spalania paliwa, oraz w konsekwencji pary wodnej do napędu turbiny.