Ubóstwo (cnota)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Ubóstwo – cnota moralna, która polega na pozostawaniu oderwanym od potrzeb materialnych i dóbr ziemskich. Sfera materialna dla ludzi żyjących cnotą ubóstwa jest drugorzędna, a na pierwszy plan wysuwają oni sferę duchową. Przykładem przedchrześcijańskim praktykowania cnoty ubóstwa jest m.in. Diogenes z Synopy.
Prawdziwe, świadome ubóstwo prowadzi do szczęścia. "Ludzie nastawieni do życia materialistycznie, jak pokazują badania, są mniej szczęśliwi od pozostałych"[1].