Carancas (meteoryt)
meteoryt spadły w Chile / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Upadek meteorytu w Peru w 2007?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Carancas[1] – chondrytowy meteoryt, który 15 września 2007 ok. 11:45 czasu lokalnego (16:45 UTC[3]) spadł niedaleko wioski Carancas w dystrykcie Desaguadero prowincji Chucuito regionu Puno w Peru, niedaleko boliwijskiej granicy i jeziora Titicaca[4][5]. W tym samym czasie, blisko 600 mieszkańców pobliskiej wsi z nieznanych przyczyn zachorowało[6], z objawami zmian skórnych, nudności, bólów głowy, biegunki i wymiotów[7][8]. Impakt spowodował powstanie krateru o głębokości ponad 4,5 metra i średnicy 13 metrów, z wypaloną ziemią wokół[9]. Lokalny przedstawiciel władz, Marco Limache, powiedział, że „para zaczęła wydobywać się z krateru, a cząstki skały i popiół znajdowały się w pobliżu”[10], gdy „cuchnące i niezdrowe” gazy wydobywały się z krateru[11].
Sposób odkrycia |
spadły |
---|---|
Państwo | |
Miejsce znalezienia |
Chucuito |
Data znalezienia |
15 września 2007 |
Masa |
342[1] g |
Typ | |
Klasa | |
Grupa |
H4-5 |
16°39′52″S 69°02′38″W |
Ciało niebieskie | |
---|---|
Średnica krateru |
13,5 m[2] |
Głębokość krateru |
4,5 m |
Wiek |
powstał 17 lat temu |
Źródło nazwy |
wieś Carancas |
20 września peruwiańscy naukowcy potwierdzili, że krater powstał w wyniku upadku meteorytu, lecz nie pojawiły się informacje na temat przyczyny zachorowań[12]. Specjaliści od kraterów spowodowanych przez meteoryty określili zdarzenie niezwykłym i stwierdzili, że meteoryt miał przynajmniej 3 metry średnicy zanim się rozpadł[13]. Zdaniem ekspertów szczegóły wydarzenia takie jak wrzenie wody w błotnistym kraterze przez dziesięć minut od wytworzonego ciepła nie pasowały do postawionej hipotezy. Większość meteorytów lądujących na Ziemi jest zimna, gdyż zewnętrzne warstwy wypalają się i rozpadają, zanim obiekt uderzy w ziemię[13].
Później potwierdzono, że meteoryt miał wysoką zawartość żelaza i posiadał właściwości magnetyczne podobne do obiektów metalicznych, co spowodowało zatrzymanie ciepła po wejściu do atmosfery[14]. To prawdopodobnie spowodowało reakcję ze złożami arsenu w wodach gruntowych i doprowadziło do zachorowań, które w rzeczywistości były zatruciami arsenem wywołanymi wdychaniem oparów z wrzącej wody skażonej arsenem[15].