Urzędy senatorskie
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Urzędy senatorskie I Rzeczypospolitej.
Ostateczny skład senatu I Rzeczypospolitej ukształtował się w czasie panowania Zygmunta I Starego. W skład senatu wchodzili wówczas z urzędu: arcybiskupi i biskupi katoliccy, wojewodowie, kasztelanowie (konarscy z województw kujawskich) i niektórzy ministrowie. Na początku XVI w. senat liczył 87 osób, a po przyłączeniu Mazowsza – 94 osoby. W 1569 roku w związku z unią lubelską i wprowadzeniem do senatu urzędników litewskich rozszerzył się do 136 osób. Kolejne rozszerzenie miało miejsce w 1598.
Porządek zasiadania w senacie (starszeństwo) ustalił pod koniec panowania Zygmunt I Stary. Zmienił się on w 1569 roku, a ponownie dopiero w 1768, kiedy to utworzono województwo gnieźnieńskie.