Vaqif Mustafazadə
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Wagif Mustafazade, azer. Vaqif Mustafazadə, ros. Вагиф Мустафазаде (ur. 16 marca 1940 w Baku, zm. 16 grudnia 1979 w Taszkencie) – radziecki azerski pianista jazzowy i kompozytor, znany z łączenia jazzu oraz tradycyjnej azerskiej muzyki folklorystycznej – mugamu.
Data i miejsce urodzenia | |||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | |||
Instrumenty | |||
Gatunki | |||
Zawód | |||
| |||
Strona internetowa |
Sowieci w Azerbejdżanie pojawili się na 20 lat przed narodzinami Vaqifa. 5 lat po II wojnie światowej Stalin ogłosił, że jazz to „muzyka kapitalistów” i zakazał jej w całym Związku Radzieckim (Adolf Hitler uczynił to samo w Niemczech w 1933, lecz mówiąc, że jest to „muzyka czarnych”). Zabroniono nawet grania na saksofonie. Mały Vaqif najwidoczniej jednak nie przejął się zbytnio tymi sowieckimi zakazami, gdyż słuchał jazzu na BBC i śpiewał wraz z kolegami rytmiczną poezję (meyxana), której także nie wolno było wykonywać. Wspólnie z przyjacielem Vaqifem Səmədoğlu próbowali później zrekonstruować usłyszaną w radiu muzykę na pianinie.
Po śmierci Stalina w 1953 stopniowo zniesiono te ograniczenia. Z naciskiem na słowo stopniowo. Jeszcze w 1957 Vaqif nie mógł grać kompozycji jazzowych na koncertach. W tych okolicznościach poprzestał na graniu przy prywatnych okazjach i w klubach. Uwielbiał improwizowany jazz, ale czegoś mu w nim brakowało. I tak dokonała się fuzja jazzu z mugamem.
W początkach lat 60. ludzie już oswoili się z jazzem i Vaqif zyskiwał coraz większe uznanie również za granicami Azerbejdżanu. W 1966 Willis Conover, prowadzący audycję radiową „Jazz Time” stwierdził nawet, że „Vaqif Mustafazadə to wyjątkowy pianista. Trudno wskazać mu równego. Jest najbardziej lirycznym pianistą, jakiego zna”.