Walerij Lwow
radziecki bokser / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Walerij Konstantinowicz Lwow (ros. Валерий Константинович Львов, ur. 20 lutego 1953 w Czeboksarach[1]) – radziecki bokser, mistrz świata z 1978.
Data i miejsce urodzenia | ||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||
|
Zwyciężył w kategorii piórkowej (do 57 kg) na mistrzostwach Europy juniorów w 1972 w Bukareszcie po pokonaniu w finale Stanisława Osetkowskiego[2].
Zdobył srebrny medal w wadze lekkiej (do 60 kg) na mistrzostwach Europy w 1975 w Katowicach, gdzie w półfinale pokonał Andrása Botosa z Węgier, a w finale uległ Simionowi Cuțovowi z Rumunii[3].
Zwyciężył w wadze lekkopółśredniej (do 63,5 kg) na mistrzostwach świata w 1978 w Belgradzie. Wśród pokonanych przez niego zawodników znaleźli się Andrés Aldama z Kuby w ćwierćfinale, Jean-Claude Ruiz z Francji w półfinale i Mehmet Bogujevci z Jugosławii w finale[4].
Lwow zwyciężył również na Spartakiadzie Gwardyjskiej w wadze lekkiej w 1973 i 1975[5].
Walerij Lwow był mistrzem ZSRR w wadze lekkiej w 1975[6] i w wadze lekkopółśredniej w 1978[7], wicemistrzem w wadze lekkiej w 1973[8] i 1976[9] oraz brązowym medalistą w wadze lekkiej w 1974[10].
W 1978 otrzymał tytuł Zasłużonego Mistrza Sportu ZSRR[1].