Walki o Salamaua-Lae-Finschhafen
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Walki o Salamaua-Lae-Finschhafen – szereg bitew toczonych podczas kampanii nowogwinejskiej II wojny światowej. Siły australijskie i amerykańskie dążyły do przejęcia kontroli nad cieśninami Witiaz i Dampiera oddzielającymi Nową Gwineę od Nowej Brytanii. By to osiągnąć konieczne było opanowanie trzech baz japońskich na terytorium Nowej Gwinei Australijskiej: Lae, Salamaua i Finschhafen.
II wojna światowa, wojna na Pacyfiku | |||
Komandosi australijscy okopują się pod Salamauą | |||
Czas |
22 kwietnia 1943 – 15 stycznia 1944 | ||
---|---|---|---|
Miejsce | |||
Terytorium | |||
Przyczyna |
dążenie aliantów do wyparcia Japończyków z Nowej Gwinei | ||
Wynik |
zwycięstwo aliantów | ||
Strony konfliktu | |||
| |||
Dowódcy | |||
| |||
Siły | |||
| |||
brak współrzędnych |
Kampanię przeciw tym celom rozpoczął 22 kwietnia 1943 roku atak sił australijskich na pozycje japońskie pod wioską Mubo. Pierwszą część kampanii zakończyło zdobycie Lae, co nastąpiło 16 września, po czym miał miejsce atak na Finschhafen, które to działania zakończyły się w styczniu 1944 roku.
Walki te były fragmentem operacji „Cartwheel”, której celem było izolowanie wielkich baz japońskich w Rabaulu i Kaviengu oraz przełamanie tzw. „bariery Bismarcka”, czyli zewnętrznego pierścienia obrony Wysp Japońskich od południa.