Wandalin Szukiewicz
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Wandalin Szukiewicz (ur. 1852 r., zm. 1919 r.) – polski działacz ludowy, archeolog. Prowadził prace archeologiczne i etnograficzne na terenie Wileńszczyzny.
W 1869 roku wyjechał do Warszawy z zamiarem wstąpienia do Szkoły Głównej, jednak po dokonanej właśnie wtedy likwidacji jej polskiego charakteru, nie został przyjęty z powodu nieznajomości języka rosyjskiego. W związku z tym pobierał prywatne nauki u prof. Więckowskiego i u doktora Hołowni. W 1871 roku został wezwany przez babkę Annę Wołk-Karczewską do objęcia majątku w miejscowości Nacza koło Lidy. W 1883 roku zbadał pierwsze cmentarzysko w miejscowości Puziele, co opisał w "Tygodniku Ilustrowanym" w 1885 roku i Światowidzie tom I w 1889 r., gdzie umieścił także wyniki prac archeologicznych w majątku Wężowszczyzna nad rzeką Kotra w powiecie lidzkim. Stryjeczny brat Macieja Szukiewicza (1870-1943), którego w latach 1911 - 1914 wielokrotnie podtrzymywał na duchu (listy, BJ, rkps 8817 III). Od 1914 roku Honorowy Członek Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego.