Warunkowe zawieszenie wykonania kary
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Warunkowe zawieszenie wykonania kary, warunkowe zawieszenie wykonania orzeczonej kary – jeden z przewidzianych w prawie karnym środków probacyjnych, polegający na wstrzymaniu realizacji orzeczonej represji prawnokarnej na ściśle oznaczony okres próby, którego przebieg decyduje, czy represja ta zostanie ostatecznie zastosowana.
|
Ten artykuł należy dopracować: przedstawiono sytuację tylko z polskiej perspektywy – artykuł powinien być przekrojowy. Pomóż go poprawić. Na stronie dyskusji mogą znajdywać się pomocne komentarze. |
Podstawową przesłanką do warunkowego zawieszenia kary jest przyjęcie przez sąd pozytywnej prognozy społeczno-kryminologicznej wobec sprawcy, który w czasie popełnienia przestępstwa nie był skazany na karę pozbawienia wolności oraz przekonanie, że kara w takiej postaci osiągnie cele oczekiwane wobec sprawcy, a w szczególności zapobiegnie powrotowi przez niego do przestępstwa.
W 2013 w Polsce karę w zawieszeniu orzeczono w 56% wyroków skazujących w I instancji wydanych przez sądy rejonowe. W krajach skandynawskich, Niemczech i Anglii odsetek kar w zawieszeniu nie przekracza kilkunastu procent[1].
Z warunkowym zawieszeniem można orzec tak tylko karę pozbawienia wolności. Przy wymierzaniu kary pozbawienia wolności, Kodeks karny nakazuje orzec karę pozbawienia wolności w postaci bezwzględnej (bez warunkowego zawieszenia jej wykonania) tylko wtedy, gdy jest to bezwzględnie konieczne (gdy cele kary wobec sprawcy, a określone w art. 67 § 1 k.k.w. mogą zostać tylko osiągnięte w warunkach izolacji penitencjarnej).