Welfowie
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Welfowie (inaczej Gwelfowie[1], D’Este) – dwie dynastie panujące we Włoszech i Niemczech, ściśle ze sobą spokrewnione.
Ten artykuł od 2016-06 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Pierwsza pochodzenia niemieckiego (Welfowie starsi) rządziła pod nazwą Welfów w krajach niemieckich oraz w Burgundii. Wygasła w połowie XI wieku. Druga dynastia jest pochodzenia włoskiego. Pod przejętą od poprzedniej, wygasłej dynastii, nazwą Welfów (Welfowie młodsi – potomkowie margrabiego Azzo II d’Este i jego pierwszej żony Kunegundy z Welfów) panowała w: Bawarii, Saksonii, potem Brunszwiku i Lüneburgu, a następnie Hanowerze oraz Wielkiej Brytanii (pod nazwą dynastii hanowerskiej).
Przedstawiciele tego rodu trzykrotnie nosili tytuł cesarski:
- Otto IV, od 1198 król niemiecki, a od 1209 r. cesarz (rzymski);
- Iwan VI, cesarz Rosji 1740–1741;
- Wiktoria Hanowerska, od 1837 królowa Wielkiej Brytanii, a od 1877 cesarzowa Indii.
Pod nazwą d’Este (potomkowie margrabiego Azzo II d’Este i jego drugiej żony Garsendy) panowała w krajach włoskich: Ferrarze i Modenie. Wygasła w 1803 r.