Wigilia
w liturgii chrześcijańskiej dzień poprzedzający większe święto / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Wigilia (z łac. vigilia = „czuwanie”, „straż”; vigilare = „czuwać”) – w tradycji chrześcijańskiej rozpoczęcie obchodów świątecznych wieczorem dnia poprzedzającego. Taki sposób świętowania osadzony jest ściśle w żydowskiej rachubie czasu, w której początkiem doby jest zmierzch.
Zobacz też: inne znaczenia. |
W Kościele katolickim wigilia jest częścią każdej uroczystości (w tym niedzieli). Na jej obchód składają się I nieszpory oraz msza wigilijna. Najważniejszą wigilią jest Wigilia Paschalna, którą św. Augustyn z Hippony określił jako matkę wszystkich świętych wigilii[1]. Obchodzenie wigilii ma przypominać o eschatologicznym sensie ludzkiej egzystencji[2].
- Augustyn z Hippony: Sermo 219. W: Wprowadzenie do Mszału Rzymskiego. s. 96.
- wigilia, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2023-01-10].
- ABC chrześcijanina. Mały słownik, Sylwester Zalewski (red.), Warszawa 1999. ISBN 83-85762-95-7
- Wprowadzenie do Mszału Rzymskiego. Kazimierz Dynarski (redaktor merytoryczny). Poznań: Pallottinum, 1986. ISBN 83-7014-040-8.brak strony w książce