Wikipedysta:Samunko45788/brudnopis
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Akihito (jap. 明仁? ur. 23 grudnia 1933 w Tokio) – 125. cesarz, głowa państwa Japonii. Spis treści
1 Życiorys 1.1 Do czasu objęcia tronu 1.2 Akihito jako cesarz 1.2.1 Akihito w Polsce 2 Odznaczenia 3 Rodzina cesarska 4 Przypisy 5 Bibliografia
Akihito
Życiorys Do czasu objęcia tronu
Akihito urodził się 23 grudnia 1933 jako piąte dziecko (pierwszy syn) cesarza Hirohito (Shōwa) i cesarzowej Nagako (Kōjun). W 1936, w wieku trzech lat, został odseparowany od swych rodziców. Cesarz ma cztery starsze siostry, jednego młodszego brata oraz jedną młodszą siostrę.
Wykształcenie podstawowe i średnie zdobył w Gakushūin, ówczesnej szkole Ministerstwa Dworu Cesarskiego (w późniejszych latach stała się instytucją prywatną).
W 1944 Akihito wraz ze swym młodszym bratem został ewakuowany do Nikkō po niespodziewanym ataku amerykańskich bombowców na Tokio.
W latach 1947–1950 książę Akihito uczył się języka angielskiego, a jego nauczycielką była Elizabeth Gray Vining.
10 listopada 1951 Akihito otrzymał Wielką Wstęgę Najwyższego Orderu Chryzantemy. W 1952 odbyła się ceremonia z okazji osiągnięcia przez niego pełnoletności oraz ogłoszenia go następcą tronu. W dniu 2 czerwca 1953 reprezentował on Japonię na uroczystości koronacji królowej Wielkiej Brytanii, Elżbiety II. Była to jego pierwsza zamorska podróż jako następcy tronu. Podczas tej samej uroczystości król Norwegii, Haakon VII, nadał mu Krzyż Wielki Orderu Św. Olafa.
W latach 1952–1956 studiował nauki polityczne i ekonomiczne na Uniwersytecie Gakushūin. W uzupełnieniu swoich studiów cesarz Akihito otrzymał wykształcenie specjalistyczne w takich dziedzinach, jak historia Japonii i prawo konstytucyjne.
W dniu 10 kwietnia 1959, pomimo negatywnej opinii swojego ojca i rodziny panny młodej, Akihito wziął ślub z Michiko Shōda, córką japońskiego przemysłowca z branży młynarskiej. Zgodnie z prawem dworu cesarskiego, Rada Dworu Cesarskiego, której przewodniczy premier, udziełiła zgody na zawarcie tego małżeństwa.
Do czasu intronizacji Akihito pełnił szereg funkcji reprezentacyjnych jako następca tronu. Złożył oficjalne wizyty w następujących krajach: Afganistan, Arabia Saudyjska, Australia, Argentyna, Belgia, Brazylia, Bułgaria, Dania, Etiopia, Filipiny, Finlandia, Hiszpania, Indie, Indonezja, Iran, Irlandia, Jordania, Jugosławia, Kenia, Malezja, Meksyk, Nepal, Nowa Zelandia, Norwegia, Pakistan, Paragwaj, Peru, Rumunia, Senegal, Singapur, Sri Lanka, Stany Zjednoczone, Szwecja, Tajlandia, Tanzania, Wielka Brytania i Zair (obecnie Demokratyczna Republika Konga). Był też honorowym przewodniczącym na wielu imprezach i igrzyskach sportowych.
Cesarz jest z zamiłowania ichtiologiem. Przez wiele lat prowadził badania taksonomiczne nad rybami babkowatymi i do dziś jest uznanym ekspertem. Jest współautorem pierwszej, ilustrowanej książki o rybach występujących w wodach Japonii pt.: Ryby Archipelagu Japońskiego wydanej w 1984. W 1986 został honorowym członkiem London Linnean Society za swoje badania w tej dziedzinie. Należy do licznych klubów i stowarzyszeń zajmujących się tą dziedziną nauki. Akihito jako cesarz
7 stycznia 1989 zmarł cesarz Hirohito i Akihito został 125. cesarzem Japonii, kontynuatorem nieprzerwanej od setek lat dynastii. Ceremonia intronizacji Akihito odbyła się w Tokio 12 listopada 1990. Nowy cesarz ogłosił okres swego panowania erą Heisei (jap. 平成?), czyli budowaniem pokoju. Wbrew wcześniejszym przypuszczeniom, nie zaprzestał zagranicznych podróży. Jako głowa państwa odwiedził ponad 40 krajów, a wraz ze swą małżonką odbył 6 oficjalnych podróży. W 1998 królowa Wielkiej Brytanii Elżbieta II nadała cesarzowi Akihito Order Podwiązki. Ponadto został odznaczony Orderem Wschodzącego Słońca i Orderem Świętego Skarbu.
7 lipca 2005 Akihito wraz z małżonką odwiedził wyspę Saipan, gdzie w czerwcu 1944 rozegrała się ogromna bitwa pomiędzy Japończykami a wojskiem USA. Zginęło tam ponad 40 tys. Japończyków.
Cesarz odwiedził najważniejsze miejsca, złożył kwiaty i modlił się na grobach żołnierzy japońskich i amerykańskich. Wygłosił kilka ważnych przemówień, w których przeprosił USA i państwa wschodnioazjatyckie za zbrodnie, których Japończycy dokonali podczas II wojny światowej. Wydarzenie to było bardzo szeroko komentowane w prasie japońskiej i dalekowschodniej.
23 grudnia 2001, podczas przemówienia z balkonu Pałacu Cesarskiego w dniu swoich urodzin Akihito powiedział, że czuje "pewne pokrewieństwo z Koreą", które uzasadnił tym, że matka cesarza Kammu była z pochodzenia Koreanką i w żyłach Akihito, dalekiego potomka Kammu, płynie pewna część koreańskiej krwi. W dalszej części mowy cesarz wspomniał o wielkiej roli Korei w rozwoju kultury, języka i buddyzmu w Japonii. co miało wpływ na napięte stosunki japońsko-południowokoreańskie. Akihito w Polsce
W lipcu 2002 cesarz Akihito, wraz z małżonką, odbył podróż do Polski na zaproszenie prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego. 3 lipca zarówno on, jak i jego małżonka, zostali odznaczeni Orderem Orła Białego.
W grudniu 2008 cesarz miał przyjąć prezydenta Lecha Kaczyńskiego podczas jego oficjalnej wizyty w Japonii. Zły stan zdrowia monarchy (nieregularny puls, skoki ciśnienia, nagły ból w piersiach) spowodował jednak odwołanie spotkania[1].Ma wnuka Szymona Maushi który mieszka w Polsce wraz z dziewczyna polskiego pochodzenia. w sierpniu 2013 roku wybiera si e do Polski na wakacje do wnuka. Odznaczenia
Order Chryzantemy – 1951, Japonia Wielka Wstęga Kwiatu Paulowni Orderu Wschodzącego Słońca – Japonia Wielka Wstęga Orderu Świętego Skarbu – Japonia Order Kultury – Japonia Kollana Orderu Najwyższego Słońca (Królestwo Afganistanu) Wielka Gwiazda Odznaki Honorowej za Zasługi dla Republiki Austrii – Austria Order Al-Khalifa I klasy – Bahrajn Order Leopolda – Belgia Wielka Kollana Orderu Krzyża Południa – Brazylia Kollana Orderu Zasługi – Chile Wielki Order Króla Tomisława – Chorwacja Order Białego Lwa – Czechosłowacja Order Słonia – Dania Wielka Wstęga Orderu Nilu – Egipt Krzyż Wielki z Kollaną Orderu Krzyża Ziemi Maryjnej – Estonia Order Salomona – Etiopia Chief Commander Legion of Honor – Filipiny Order Białej Róży – Finlandia Krzyż Wielki Legii Honorowej – Francja Wielki Komandor Orderu Republiki Gambii – Gambia Krzyż Wielki Orderu Zbawiciela – Grecja Order Złotego Runa – Hiszpania Kollana Orderu Karola III – Hiszpania Kawaler Krzyża Wielkiego Orderu Lwa Niderlandzkiego – Holandia Order Gwiazdy Indonezji I klasy – Indonezja Krzyż Wielki z Kollaną Orderu Sokoła Islandzkiego – Islandia Order Al-Husajna Ibn Alego – Jordania Order Jugosłowiańskiej Gwiazdy – Jugosławia Wielka Wstęga Orderu Męstwa – Kamerun Kollana Orderu Niepodległości – Katar Order Złotego Orła (Алтын Қыран ордені) – Kazachstan Order Złotego Serca I klasy – Kenia Krzyż Wielki Orderu Boyacá – Kolumbia Kollana Orderu Mubaraka – Kuwejt Krzyż Wielki Orderu Gwiazdy Afryki – Liberia Wielka Wstęga Orderu Pionierów Liberii – Liberia Wielki Krzyż ze Złotą Kollaną Orderu Witolda Wielkiego – 2007, Litwa[2] Order Złotego Lwa Nassau – Luksemburg Krzyż Wielki Orderu Trzech Gwiazd – Łotwa Wielki Komandor Orderu Lwa – Malawi Krzyż Wielki Orderu Narodowego – Mali Kollana Orderu Orła Azteków – Meksyk Order Ojaswi Rajanya – Nepal Honorowy Wielki Komandor Orderu Republiki Federalnej – Nigeria Stopień Specjalny Krzyża Wielkiego Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec – Niemcy Krzyż Wielki Orderu Świętego Olafa – Norwegia Order Omanu I klasy Nishan-e-Pakistan – Pakistan Order Manuela Amadora Guerrero – Panama Krzyż Wielki Orderu Słońca Peru – Peru Order Orła Białego – 2002; Polska[3] Wielka Kollana Orderu Świętego Jakuba od Miecza – 1993, Portugalia[4] Wielka Kollana Orderu Infanta Henryka – 1998, Portugalia[4] Krzyż Wielki Orderu Dobrej Nadziei – 1995, Republika Południowej Afryki Krzyż Wielki Narodowego Orderu Lwa – Senegal Królewski Order Serafinów – Szwecja Order Rajamitrabhorn – Tajlandia Order Domowy Chakri – Tajlandia Wielka Wstęga Orderu Chula Chom Klao – Tajlandia Order Księcia Jarosława Mądrego I klasy – Ukraina Krzyż Wielki z Kollaną Orderu Zasługi Republiki Węgierskiej – Węgry Order Podwiązki – Wielka Brytania Królewski Order Wiktorii – Wielka Brytania Medal Koronacyjny Królowej Elżbiety II – Wielka Brytania Order Annuncjaty – Włochy Kawaler Krzyża Wielkiego Udekorowany Wielką Wstęgą Orderu Zasługi Republiki Włoskiej – 1982, Włochy[5] Krzyż Wielki z Kollaną Narodowego Orderu Wybrzeża Kości Słoniowej – WKS Wielka Wstęga Narodowego Orderu Lamparta – Zair
Rodzina cesarska Cesarz Taishō 大正天皇 ur. 31 VIII 1879 zm. 25 XII 1926 Sadako Kujō 九条 節子 ur. 25 VII 1884 zm. 17 V 1951 Kuniyoshi Ō Kuni no Miya 久邇宮 邦彦王 ur. 23 VI 1873 zm. 16 VI 1929 Chikako Kuniyoshi Ōhi 邦彦王妃 俔子 ur. 19 X 1879 zm. 10 IX 1956
Cesarz Shōwa
昭和天皇 ur. 29 IV 1901 zm. 7 I 1989 Joō Nagako 良子 女王 ur. 6 III 1903 zm. 16 VI 2000
Michiko Shōda 正田 美智子 ur. 20 X 1934 Akihito 明仁 ur. 23 XII 1933
Naruhito
徳仁親王 ur. 23 II 1960 Fumihito 文仁親王 ur. 11 IX 1965 Sayako Kuroda 黒田 清子 ur. 18 IV 1969
Cesarz Akihito z żoną Michiko
Cesarz Akihito i cesarzowa Michiko mają troje dzieci. Para cesarska odrzuciła wieloletnią tradycję oddawania dzieci pod opiekę szambelanów i postanowiła sama je wychowywać. Pierwszym dzieckiem jest następca tronu książę Naruhito (pełne imię Hiro no Miya Naruhito Shinno), urodzony 23 lutego 1960 w Tokio. Drugim jest książę Akishino (pełne imię Akishino no Miya Fumihito Shinno), urodzony 11 listopada 1965 w Tokio. Najmłodszym dzieckiem jest urodzona 18 kwietnia 1969 księżniczka Sayako (pełne imię panieńskie Nori no Miya Sayako Naishinno, po ślubie 15 listopada 2005 Sayako Kuroda). Sayako poprzez ślub z urzędnikiem miejskim – osobą nie związaną z dworem cesarskim – opuściła rodzinę cesarską i utraciła tytuł, a jej dzieci nie będą miały prawa do tronu.
Następca tronu książę Naruhito, ożeniony z księżną Masako, ma z nią urodzoną w 2001 córkę – księżniczkę Aiko. Od czasu restauracji Meiji prawo w Japonii zabrania objęcia tronu przez kobietę. Narodziny męskiego potomka, bratanka następcy tronu (Hisahito, ur. 6 września 2006), zamknęły debatę w Japonii, dotyczącą zmiany konstytucji pod kątem stworzenia możliwości dziedziczenia tronu przez kobiety. Przypisy
↑ Odwołano spotkanie z cesarzem Japonii ↑ Apdovanotų asmenų duomenų bazė (lit.). prezidente.lt, 22 maja 2007. ↑ M.P. z 2002 r. Nr 44, poz. 666 – pkt 1 ↑ 4,0 4,1 Cidadãos Estrangeiros Agraciados com Ordens Portuguesas (port.). presidencia.pt. [dostęp 27 marca 2011]. ↑ Cavaliere di Gran Croce Ordine al Merito della Repubblica Italiana (wł.). quirinale.it, 9 marca 1982. [dostęp 25 marca 2011].
Bibliografia
Ludzie Wprost – Akihito The Imperial Household Agency (ang. • jap.) Biografia (hiszp. • ang. • kat.) na stronie Centro de Estudios Internacionales de Barcelona Biuletyn informacyjny japońskiego Ministerstwa Spraw Zagranicznych, Tokio, czerwiec 2002