Wikipedysta:Łukasz Kowalczyk/brudnopis
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Proces podepozycyjny czyli formowanie stanowisk - termin stosowany w archeologii, oznaczający wszelkie możliwe przekształcenia, jakim podlega ukształtowana w procesie stratyfikacji (proces depozycyjny)
Pozostałości archeologiczne nie odzwierciedlają pełnego obrazu kultury materialnej. Należy pamiętać, że kiedy mieszkańcy opuszczają zamieszkiwane dotąd miejsce nie pozostawiają na nim całego swojego dobytku, tylko rzeczy zbędne. Archeolodzy dysponują więc tylko bardzo ograniczonym inwentarzem. Całkowitą zagadkę stanowią te aspekty życia ludzkiego, które nie mają swojego odzwierciedlenia w kulturze materialnej. Wiele zabytków jest odnajdywanych w kontekście innym niż funkcjonowały ponieważ zostały albo zagubione, albo wyrzucone lub zrabowane. Różny jest także żywot przedmiotów. Rozbite gliniane naczynie będzie wyrzucone, ale uszkodzone naczynie brązowe może zostać przetopione i nie pozostanie po nim ślad. Także wiele innych świadectw może bezpowrotnie przepaść. Niejednokrotnie po śmierci władców niszczono ich inskrypcje lub budowle. Do tego dochodzą zniszczenia powodowane przez kataklizmy, powodzie, pożary i grabieże. Niekiedy także żywioł potrafi konserwować. Ogień może wypalić gliniane tabliczki, a popiół i lawa wulkaniczna mogą zachować nawet całe miasto do naszych czasów, jak miało to miejsce w Pompejach i Herkulanum. Lód, suche powietrze lub głębina bagna może zakonserwować ciała ludzi i zwierząt. Niekorzystne warunki takie jak wysoka wilgoć mogą doprowadzić do szybkiego rozkładu wielu typó przedmiotów. Kwaśne gleby powodują rozkład kości. Tak więc środowisko naturalne ma ogromny wpływ na zachowanie zabytków do naszych czasów.