Wojewódzki Urząd Bezpieczeństwa Publicznego w Gdańsku
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Wojewódzki Urząd Bezpieczeństwa Publicznego w Gdańsku (WUBP Gdańsk) – jednostka terenowa Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego funkcjonująca na terenie województwa gdańskiego od kwietnia 1945 do rozwiązania MBP w grudniu 1954.
Województwo gdańskie, teren działania WUBP w Gdańsku | |
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie |
1945 |
Rozformowanie |
1954 |
Komendanci | |
Pierwszy |
szef Grzegorz Korczyński |
Ostatni |
szef Henryk Żmijewski |
Organizacja | |
Dyslokacja |
Gdańsk |
Podległość |
Pierwszym kierownikiem był Grzegorz Korczyński, były uczestnik wojny domowej w Hiszpanii, partyzant GL i AL, późniejszy wiceminister bezpieczeństwa publicznego i obrony narodowej. Jego następcą jako pełniący obowiązki kierownika został przedwojenny działacz komunistyczny, żołnierz Armii Czerwonej Józef Krakowski. Później na stanowisko powrócił Korczyński, zastąpiony następnie przez innego uczestnika hiszpańskiej wojny domowej i żołnierza Gwardii Ludowej, Józefa Mrozka. W czasie jego urzędowania funkcjonariusze WUBP mieli najwięcej zadań operacyjnych, co wiązało się z wysoką aktywnością w tym czasie zbrojnego podziemia niepodległościowego.
W 1946 głównym zadaniem tego urzędu było zwalczanie 5 Brygady Wileńskiej AK Zygmunta Szendzielrza "Łupaszki", zwłaszcza szwadronu dowodzonego przez Zdzisława Badochę "Żelaznego". Operacjami przeciw Brygadzie kierował Wydział III WUBP kierowany przez Jana Wołkowa. Latem 1946 przez gdański WUBP została aresztowana i poddana śledztwu łączniczka i sanitariuszka 5 Brygady, Danuta Siedzikówna "Inka", skazana na śmierć i zamordowana (wyrok ten faktycznie zależał od naczelników Wydziałów Jana Wołkowa i Józefa Bika).