Województwo szczecińskie (1946–1975)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Województwo szczecińskie – dawna jednostka podziału administracyjnego Polski najwyższego szczebla, której stolicą był Szczecin.
Ten artykuł dotyczy województwa szczecińskiego w latach 1946–1975. Zobacz też: województwo szczecińskie. |
| ||||
1946–1975 | ||||
Państwo | ||||
---|---|---|---|---|
Siedziba wojewody i sejmiku | ||||
Powierzchnia (1973) |
12 754 km² | |||
Populacja (31 XII 1974) • liczba ludności |
| |||
• gęstość |
75 os./km² | |||
53,42127°N 14,55072°E |
Województwo szczecińskie zostało utworzone z tzw. Ziem Odzyskanych po II wojnie światowej od Niemiec. 14 marca 1945 r., jeszcze przed całkowitym oddaniem tych terenów pod administrację polską, Rząd Tymczasowy Rzeczypospolitej Polskiej podzielił je na okręgi. Jednym z nich był Okręg III – Pomorze Zachodnie, który obejmował także fragment ziemi lubuskiej i polskiej części Łużyc (dzisiejsza większa część województwa lubuskiego). Z części położonej nieco na północ od rzek Warty i Noteci utworzono 28 czerwca 1946 r. nowe województwo szczecińskie[1]. Pierwotnie jego stolicą był Koszalin, później siedzibę przeniesiono do Szczecina. Powierzchnia wynosiła 30 251 km² (drugie co do wielkości, po poznańskim spośród 14 województw), a zamieszkiwało je 892 600 mieszkańców (w 1946 r.) Obejmowało ono obszar obecnego województwa zachodniopomorskiego oraz część zachodnią województwa pomorskiego.
W skład województwa wchodziły: 2 powiaty grodzkie Szczecin i Słupsk, oraz 24 powiaty ziemskie z siedzibami władz w Białogardzie, Bytowie, Choszcznie, Człuchowie, Dębnie (pow. Chojna), Drawsku Pomorskim, Gryficach, Gryfinie, Kamieniu Pomorskim, Kołobrzegu, Koszalinie, Łobzie, Miastku, Myśliborzu, Nowogardzie, Pyrzycach, Sławnie, Słupsku, Stargardzie, Szczecinie (powiat szczeciński z wcześniejszego powiatu wieleckiego z siedzibą w Nowym Warpnie), Szczecinku, Świnoujściu (pow. Wolin), Wałczu i Złotowie. Graniczyło z województwami: gdańskim od wschodu, pomorskim (bydgoskim) od południowego wschodu i poznańskim od południa, a także z radziecką strefą okupacyjną Niemiec od zachodu. W 1945 r. administracja polska pozbawiła praw miejskich 3 miasta: Banie, Bobolice[2] i Widuchowa, w zamian przywróciła prawa miejskie Policom[uwaga 1] i nadała Międzyzdrojom.
28 czerwca 1946 r. utworzono ekspozyturę urzędu wojewódzkiego w Szczecinku, której zakres działania obejmował powiaty: białogardzki, bytowski, człuchowski, drawski, koszaliński, miastecki, sławieński, słupski, szczecinecki, wałecki i złotowski[3].
Powiat | Powierzchnia
(km²)[4] |
Liczba ludności
14 II 1946[5] | |
---|---|---|---|
ogółem | na km² | ||
białogardzki | 1650 | 70 512 | 43 |
bytowski | 617 | 18 778 | 30 |
chojeński | 1374 | 19 537 | 14 |
choszczeński | 1265 | 16 112 | 13 |
człuchowski | 1686 | 29 975 | 18 |
drawski | 1210 | 24 042 | 20 |
gryficki | 765 | 31 932 | 42 |
gryfiński | 1108 | 14 138 | 13 |
kamieński | 1138 | 10 934 | 10 |
kołobrzeski | 930 | 37 325 | 40 |
koszaliński | 1286 | 56 386 | 44 |
łobeski | 1191 | 22 699 | 19 |
miastecki | 1213 | 28 369 | 23 |
myśliborski | 1145 | 26 059 | 23 |
nowogardzki | 1262 | 20 463 | 16 |
pyrzycki | 1046 | 16 981 | 16 |
sławieński | 1555 | 68 533 | 44 |
słupski | 2268 | 125 553 | 55 |
stargardzki | 1219 | 22 698 | 19 |
szczecinecki | 2093 | 61 479 | 29 |
Szczecin (miejski) | 351 | 72 948 | 208 |
szczeciński | 402 | 11 758 | 29 |
wałecki | 2152 | 36 435 | 17 |
woliński | 346 | 21 309 | 62 |
złotowski | 980 | 27 612 | 28 |