Wojna Kurukszetra
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Wojna Kurukszetra (dewanagari: कुरुक्षेत्र युद्ध) – najważniejszy epizod w epickim dziele literatury indyjskiej Mahabharacie, opisujący walkę dynastyczną między klanami Kaurawów i Pandawów o tron Hastinapuru.
W epizodzie tym pojawia się święty dla wyznawców hinduizmu tekst rozmowy między bogiem Kryszną i jego przyjacielem Ardźuną – Bhagawadgita – który określa Krysznę jako Najwyższego Boga i przedstawia sposób doskonalenia człowieka, który pozwoli mu uwolnić się z cyklu inkarnacji i połączyć z Kryszną.
Miejsce bitwy na polu Kurukszetra (co oznacza: „kraj klanu Kuru”) znajduje się obecnie w indyjskim stanie Hariana, 150 km na północ od Delhi. Według większości obliczeń wojna miała miejsce około roku 3100 p.n.e. W hinduizmie miejsce bitwy uznane jest za święte, codziennie tłumy pielgrzymów przybywają w to miejsce, aby obserwować zachód Słońca, stąd też nazywano to miejsce Dharmakszetra (święte miejsce pielgrzymek).
Opis wojny w Mahabharacie zajmuje 1/4 tego dzieła, chociaż walki trwały zaledwie 18 dni. Większość opisów dotyczy indywidualnych walk różnych bohaterów z obu klanów, dyplomacji wojennej, rodzajów broni itp. Rozdziały od szóstego do dziesiątego (nazwane Parvas) uznawane są za najstarsze. Tekst rozmowy między Bogiem Kryszną i Ardźuną – Bhagawadgita – uznawany jest przez naukowców za późniejszy dodatek do Mahabharaty.