Wojna persko-turecka (1623–1639)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Wojna persko-turecka 1623-1639 – jeden z serii konfliktów zbrojnych pomiędzy imperium osmańskim oraz Persją.
Wojny persko-tureckie | |||
Mapa pokazuje straty Imperium Perskiego w Mezopotamii i w Chorasanie podczas wojny persko-tureckiej 1623-1639 | |||
Czas | |||
---|---|---|---|
Miejsce | |||
Przyczyna |
chęć odzyskania utraconej Mezopotamii przez Persję | ||
Wynik |
uznanie dotychczasowych granic | ||
Strony konfliktu | |||
| |||
Dowódcy | |||
| |||
Siły | |||
| |||
Straty | |||
| |||
brak współrzędnych |
Wojna była ostatnią z serii zbrojnych konfliktów między Imperium Osmańskim a Persją rządzoną przez dynastię Safawidów. Te dwie największe potęgi Bliskiego Wschodu toczyły boje o panowanie nad obszarem byłej Mezopotamii. Po początkowych sukcesach Persów, którzy zdobyli Bagdad, opanowując większość obszarów współczesnego Iraku, osłabiona toczącymi się w Europie wojnami i wewnętrznymi zamieszkami Turcja zdołała zorganizować na tyle silny opór, by zahamować dalsze postępy wojsk perskich. Przez dłuższy czas żadna ze stron nie potrafiła zdobyć przewagi. W końcu stopniowo górę zaczęli brać Turcy, którzy odzyskali Bagdad i resztę Mezopotamii. Traktat w Zuhab oznaczał, że Mezopotamia ostatecznie stała się częścią Imperium Osmańskiego i pozostała w tureckich rękach aż do końca I wojny światowej.