Wojna polsko-turecka (1633–1634)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Wojna polsko-turecka (1633–1634) – wojna pomiędzy Rzecząpospolitą a Imperium Osmańskim, zwana też wojną z Abazy paszą (wojną Abazy paszy), nieformalna wojna polsko-turecka w latach 1633–1634[2]
Wojna polsko-turecka (1633–1634) | |||
Czajki kozaków zaporoskich atakują galery tureckie w latach 30. XVII wieku | |||
Czas |
1633–1634 | ||
---|---|---|---|
Miejsce |
Rzeczpospolita, Podole, tereny dzisiejszej Ukrainy i Mołdawii | ||
Przyczyna |
prywatna inicjatywa Abazy-paszy | ||
Wynik | |||
Strony konfliktu | |||
| |||
Dowódcy | |||
| |||
brak współrzędnych |
Mehmed Abazy – turecki pasza Silistrii – chciał wykorzystać zaangażowanie Polski w wojnę polsko-rosyjską (1632–1634). W lecie 1633 hetman Stanisław Koniecpolski odparł zwiad tatarski, biorąc do niewoli m.in. syna Kantymira Murzy. Abazy ze swoją główną armią – ok. 5000 do 10 000 – został pokonany przez Koniecpolskiego we wrześniu.
W 1634 sam sułtan rozważał interwencję, ale inni wasale Imperium Osmańskiego zaatakowali Rosję, a Polacy odnosili zwycięstwa w wojnie z Rosją, co pokrzyżowało mu plany. Gdy Polska skoncentrowała siły na granicy, sułtan zdecydował się na pokój z Polską, a Abazy został skazany na śmierć. Sułtan następnie rozpoczął wojnę z Persją.