Wojsko polskie w okresie Sejmu Wielkiego
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Wojsko I Rzeczypospolitej w okresie Sejmu Wielkiego – siły zbrojne I Rzeczypospolitej w latach 1788–1792.
Sejm delegacyjny postanowił podnieść komput (etat) wojska Rzeczypospolitej do 30 000 ludzi, 22 000 w Koronie i 8000 na Litwie. Jednak te założenia odbiegały znacznie od realizacji, gdyż w 1776 w wojsku koronnym było zaledwie około 10 000 żołnierzy, zaś w litewskim 4400. Przez kolejne 12 lat stan wojska osiągnął 18,5 tys. ludzi[1].
Jednym z czołowych zagadnień, jakie stanęły przed sejmem w 1788 było powiększenie armii. 20 października sejm uchwalił wystawienie 100-tysięcznej armii. Etat przewidywał 61 025 żołnierzy piechoty, 32 512 jazdy, 4987 artylerii i inżynierii. Razem armia koronna i litewska miały liczyć 98 596 ludzi. Wobec braku odpowiednich funduszy, 22 stycznia 1790 wprowadzono etat tymczasowy. Przewidywał on 65 074 żołnierzy, w tym 27 342 jazdy, 34 096 piechoty, 3564 artylerii i inżynierii.