Wratysław II
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Wratysław II (ur. po 1032, zm. 14 stycznia 1092) – książę Czech od 1061, pierwszy król czeski od 1085.
przedstawienie Wratysława II na fresku w Znojmie | |||
Książę i Król Czech | |||
Okres |
od 1061 | ||
---|---|---|---|
Poprzednik | |||
Następca | |||
Dane biograficzne | |||
Dynastia | |||
Data urodzenia |
po 1032 | ||
Data śmierci |
14 stycznia 1092 | ||
Ojciec | |||
Matka | |||
Żona | |||
Dzieci |
Brzetysław II | ||
|
Był drugim synem Brzetysława I i Judyty ze Schweinfurtu. Wratysław został księciem Czech w 1061 roku, po śmierci swojego brata Spitygniewa II. W 1063[1] założył biskupstwo w Ołomuńcu. Osiągnął znaczącą pozycję 9 czerwca 1075 roku, kiedy pomógł cesarzowi rzymskiemu Henrykowi IV stłumić powstanie w Saksonii[uwaga 1]. Otrzymał wtedy Miśnię, został jednak zmuszony do wycofania się z niej przez Ekberta II, margrabiego miśnieńskiego. Jako lojalny sojusznik cesarza, stawił się z armią podczas wyprawy włoskiej Henryka IV w 1081 roku.
W 1085 roku Wratysław II za swoje zasługi otrzymał w Moguncji od cesarza Henryka IV dożywotni tytuł króla czeskiego i polskiego. W tym czasie do króla Wratysława II prawdopodobnie należała też Małopolska z Krakowem, zaś polski książę Władysław Herman płacił czeskiemu Wratysławowi trybut za Śląsk[2]. Koronacji Wratysława II dokonał 15 czerwca 1085 lub 1086 roku na zamku w Pradze arcybiskup trewirski Egilbert[3]. Informację o tytule króla Czech i Polski podaje Kronika Kosmasa, natomiast tytulatura ta była niegdyś kwestionowana przez część badaczy polskich[4]. Ostatnio wysunięto hipotezę, że Henryk IV do koronacji Wratysława posłużył się koroną, którą Otto III przekazał Bolesławowi Chrobremu[5]. Cesarz dodatkowo ponownie przyznał mu we władanie Miśnię, z której po raz drugi został wyparty przez Ekberta II. Po jego śmierci władzę przejął jego brat, Konrad I. Obecnie większość historyków uznaje, że Wratysław II otrzymał dożywotni tytuł króla czeskiego i polskiego[6].