Wskaźnik Shannona-Wienera
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Wskaźnik Shannona-Wienera (czasami błędnie nazywany „wskaźnikiem Shannona-Weavera”[1]). Jest to najczęściej stosowany wskaźnik różnorodności biologicznej. Jego wartość określa prawdopodobieństwo, że dwa wylosowane z próbki osobniki będą należały do różnych gatunków. Został wyprowadzony niezależnie przez dwóch badaczy: Claude’a Shannona i Norberta Wienera[2].
Wskaźnik Shannona-Wienera wyraża się wzorem:
gdzie:
- – liczba gatunków (bogactwo gatunkowe),
- – stosunek liczby osobników danego gatunku do liczby wszystkich osobników ze wszystkich gatunków:
- – liczba osobników -tego gatunku,
- – liczba wszystkich osobników ze wszystkich gatunków.
Podstawa logarytmu zastosowana w równaniu zależy od wyboru jednostki miary informacji. Przy przyjęciu za taką bitu, podstawą jest dwa. Shannon w swoich analizach przywoływał również jako podstawy 10 oraz e. Wówczas jednostki miary informacji byłyby odpowiednio dziesiętne lub naturalne. Rozważał także stosowanie dowolnej podstawy[3]. W naukach przyrodniczych spotyka się postać równania z logarytmem naturalnym (ln)[4].