Wybory parlamentarne na Litwie w 2008 roku
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Wybory parlamentarne na Litwie w 2008 roku odbyły się 12 października. Wraz z nimi przeprowadzone zostało referendum w sprawie Ignalińskiej Elektrowni Jądrowej[1][2]. 26 października odbyła się II tura wyborów w okręgach jednomandatowych.
Litwa
Ten artykuł jest częścią serii: Ustrój i polityka Litwy Ustrój polityczny
Konstytucja
Władza ustawodawcza
Władza wykonawcza
Władza sądownicza
Kontrola państwowa
Finanse
Samorząd terytorialny
Partie polityczne
Polityka zagraniczna
|
Zgodnie z art. 57[3] oraz art. 82 pkt. 20[4] Konstytucji Republiki Litewskiej Prezydent zarządza wybory do Sejmu w drugą niedzielę października roku, w którym wygasa kadencja członków Sejmu. Kadencja obecnego Sejmu, wybranego w wyborach parlamentarnych w 2004 upływa 15 listopada 2008.
2 kwietnia 2008 prezydent Valdas Adamkus wydał zarządzenie określające datę wyborów do Sejmu na niedzielę 12 października 2008[5].
Według oficjalnych wyników ogłoszonych 19 października, wybory w okręgu wielomandatowym wygrał prawicowy Związek Ojczyzny – Litewscy Chrześcijańscy Demokraci, który uzyskał 19,72% głosów, wyprzedzając nowo powstałą Partię Odrodzenia Narodowego (15,09%) i partię Porządek i Sprawiedliwość (12,68%). Rządząca Litewska Partia Socjaldemokratyczna uplasowała się na czwartym miejscu, uzyskując 11,72%. Do Sejmu nie weszły m.in. Akcja Wyborcza Polaków na Litwie, Litewski Ludowy Związek Chłopski i Nowy Związek (Socjalliberałowie), które nie przekroczyły progu wyborczego. Frekwencja wyniosła 48,59%[6].
Wybory w okręgach jednomandatowych zostały rozstrzygnięte jedynie w trzech okręgach: mandaty uzyskali dwaj kandydaci socjaldemokratyczni: Zigmantas Balčytis i Algirdas Butkevičius oraz lider AWPL Waldemar Tomaszewski[7].
W II turze głosowania w pozostałych 68 okręgach jednomandatowych, która odbyła się 26 października zwycięstwo odniósł Związek Ojczyzny. Według oficjalnych wyników jego kandydaci zdobyli 27 mandatów. Na drugim miejscu znalazła się partia socjaldemokratyczna z 13 mandatami. Pojedyncze miejsca w parlamencie zdobyły również ugrupowania, które w wyborach większościowych nie przekroczyły progu wyborczego (LVLS, AWPL i Nowy Związek). Frekwencja w II turze wyniosła 32,30%[8][9].
27 października liderzy Związku Ojczyzny, Partii Odrodzenia Narodowego, Ruchu Liberalnego oraz Związku Liberałów i Centrum zawarli porozumienie o utworzeniu koalicji. Koalicyjnym kandydatem do objęcia stanowiska premiera został przewodniczący Związku Ojczyzny Andrius Kubilius[10].