Wzmacniacz ze sprzężeniem zwrotnym
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Wzmacniacz ze sprzężeniem zwrotnym – wzmacniacz, który dodaje pewną część sygnału wyjściowego do sygnału wejściowego, dzięki czemu sprzężenie zwrotne przeciwstawia się działaniu sygnału oryginalnego. Stosując taki wzmacniacz, uzyskuje się lepsze parametry (stabilność wzmocnienia, liniowość, kształt charakterystyki częstotliwościowej i charakterystyki czasowej) i redukuje się wrażliwość na zmiany parametrów wynikające z technologii produkcji i wpływu środowiska. Z uwagi na powyższe zalety wzmacniacz z (ujemnym) sprzężeniem zwrotnym stosuje się powszechnie w wielu układach wzmacniających i w urządzeniach automatyki.
Wzmacniacz ze sprzężeniem zwrotnym jest układem składającym się z trzech elementów (patrz ilustracja obok):
- wzmacniacz ze wzmocnieniem
- układ tłumiący – w postaci sprzężenia zwrotnego – ze stałą
- obwód sumatora, który działa jak układ odejmowania (kółeczko na ilustracji).
Jedynym elementem wymaganym układu jest wzmacniacz, pozostałe są opcjonalne i mogą być w niektórych przypadkach pominięte. Na przykład w rozwiązaniach ze wspólnym kolektorem dwa ostatnie elementy nie są konieczne.